صابنجی . [ ب ُ ] (اِخ ) یوحنا لویس بن یعقوب بن ابراهیم بن الیاس بن میخائیل بن یوسف صابنجی ارفلی (دکتر...). مولد وی دیرک از توابع دیاربکر. او از نژاد سریانی بود و مذهب کاتولیک داشت . وی به دیرالشرفه ٔ لبنان رفت و سپس او را به رومیه فرستادند و در آنجا فلسفه و علم الهی آموخت و لقب قسیس یافت . بسال 1886 م . با مارونیان نزاعی سخت کرد و ناچار ترک کشیشی گفت و به امریکا سفر کرد و لقب دکترا گرفت . صابنجی در کشورهای متحده به انگلیسی سخنرانیها کرد. وی به علم تاریخ و جغرافیا مولع بود. هنگامی که از امریکا بازگشت سلطان عبدالحمید او را به معلمی جغرافیای فرزندان خود گماشت . صابنجی سفرهای بسیار در غالب اقطار کرد و سفرنامه ای نوشت که بطبع نرسیده است . مدتی در قاهره مسکن گزید و آنگاه به امریکا بازگشت و در آن وقت 85 سال داشت ... پیش از سفر امریکا جریده ٔ نحلهٔ را منتشر ساخته و در آن مقالات مهیج مینوشت . وی شعر میسرود و او را دیوانی است مطبوع .
تألیفات او: 1- اصول القراآت العربیهٔ و التهذیبات الاخلاقیهٔ در 150 صفحه ، چ بیروت 1866 م . 2 - ترجمه ٔ حال یوسف داود و یوسف دبس (مطبوع ). 3 - دیوان شعر، چ مطبعه ٔ اسکندریه سال 1901. 4 - تعریب کتاب المرآهٔ السنیهٔ فی القواعد العثمانیهٔ تألیف محمد فؤاد پاشا، چ بیروت 1867 در 296 صفحه . 5 - النحلهٔ الفتاهٔ.رساله ای است که در آن مارونیان را طعن کرده و بر اثر آن ناچار به مسافرت امریکا گشته است . (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1177 - 1178).