رفتار حرکتى اوليه:
اگر نوزادان را تماشا کنيم، ملاحظه خواهيم کرد که برخى از حرکات آنها بدون جهت و بدون هدف و برخى ديگر غيرارادى و بهطور رفلکسى انجام مىشود. نمونهاى از نوع دوم عمل مکيدن است که وقتى لب نوزاد را لمس کنيم شروع مىشود. اطفال بزرگتر مهارتهاى لازم را براى کنترل قامت خود بهدست مىآورند. آنها همچنين اشياء را مىگيرند، در حالت نشسته به اطراف خود حرکت مىکنند و به اشياء دسترسى پيدا مىکنند، چهار دست و پا راه مىروند، مىايستند، و راه مىروند. فرآيند تبديل حرکات بىجهت و بىهدف نوزاد به مهارتهاى هماهنگ و با ظرافت ورزشى در طى سالها تمرين حاصل مىشود.