يک بارنامهٔ دريائى از نظر قانون ابعاد گوناگونى دارد:
۱. دليل خوبى براى وجود قرارداد حمل و نقل اما نه براى محتواى قرارداد تلقى مى‌گردد زيرا قرارداد معمولاً قبل از امضاى بارنامه منعقد مى‌شود.
۲. سند رسيدى است براى کالاى حمل‌شده و حاکى از پذيرش بعضى امور در مورد مقدار يا شرايط کالا در حين وصول به کشتى است.
۳. سند مالکيت کالا است به‌نحوى که بدون آن معمولاً تحويل کالا ميسر نمى‌شود.
تنها در خصوص مورد دوم و سوم است که بارنامه با قرارداد اجاره کشتى کاملاً متفاوت است، اما در مورد نخست با قرارداد اجاره کشتى تشابهاتى دارد قرارداد اجاره کشتى هميشه يک قرارداد است نه بيشتر. زمانى که مستأجر فرستندهٔ کالا نيز باشد معمولاً بارنامهٔ دريائى فقط رسيد کالا و سند مالکيت آن محسوب مى‌گردد. در هيچ مورد بارنامهٔ دريائى نمى‌تواند سند مالکيت کالا قرار نگيرد.