در حقوق عرفى (Common Law)
طبق بخش سوم از قانون ۱۸۵۵ بارنامهٔ دريائي، امضاءکننده بارنامه مى‌تواند ادعا نمايد که علائم مشخصه کالا غير از آن بوده که در بارنامه ذکر شده است مگر اينکه علائم مشخصه مورد دعوى اهمّيت اساسى براى توصيف کالا داشته باشد مثلاً در پروندهٔ پارسونز و نيوزلاند (Parsons V New Zealand Shipping Co. [1907] 1 KB 548)
مقدارى لاشه گوسفند منجمد با علائم مشخصه 608x622 ، 266، 488 بارگيرى شد و بارنامه توسط خواندهٔ دعوى امضاء گرديد. اما هنگام تحويل محموله بعضى از بسته‌هاى آن داراى علايم 388x يا 522x بودند. منتقل‌اليه بارنامهٔ دريائى عليه امضاءکنندهٔ بارنامه ادعا نمود که او نمى‌تواند علائم مشخصه‌اى را که در بارنامه ذکر شده است رد نمايد و مسؤول عدم تحويل کالا با علائمى که در بارنامه است مى‌باشد.
دادگاه تجديدنظر انگليس حکم داد که توصيف حاشيه‌اى و فرعى محموله در بارنامهٔ دريائى و تعداد بسته‌هاى ذکرشده در آن تأثير و يا دلالت بر ذات و کيفيت و ارزش تجارى کالا ندارد و قانون اشخاصى را که با عمل اشتباه ديگران محموله‌اى را که حمل نشده بوده، اشتباهاً حمل شده بدانند، حمايت مى‌کند. در اينجا علائم تا جائى که به خريداران مربوط است فرعى بوده و اساسى نمى‌باشد زيرا لاشه‌هاى تحويل‌شده داراى خصوصيات و ماهيت محموله‌اى است که بارگيرى شده بودند.
طبق قانون ۱۹۷۱ حمل دريائى کالا
در مواردى که اين قانون قابل‌اعمال است فرستنده کالا مى‌تواند بخواهد تا علائم مشخصه‌اى را که لازم براى شناسائى کالا است در بارنامه قيد نمايند. اما فرماندهٔ کشتى در صورتى که کالا بدون حفاظ و پوشش باشد و يا جعبه و بسته‌هائى که کالا در آن قرار گرفته به طور مشخّص و به‌صورتى علامت‌گذارى نشده که بتواند تا آخر سفر دريائى دوام داشته باشد، مى‌تواند از قيد آن در بارنامه امتناع نمايد. هم‌چنين اگر فرماندهٔ کشتى دلايل موجهى داشته باشد که اطلاعات داده شده از ناحيه فرستنده کالا مشکوک است و يا وسايل لازم براى رسيدگى به صحت آنها را در اختيار نداشته باشد مى‌تواند از درج آنها در بارنامه امتناع نمايد.
بارنامهٔ دريائى حاوى موارد مربوط به علائم مشخصهٔ کالا به‌عنوان دليل ظاهرى کالاى توصيف و دريافت شده از طرف مالک کشتى تلقّى مى‌گردد. اما ادعاى خلاف آن بر عليه منتقل‌اليه بارنامه که با حسن نيّت آن را به خود انتقال داده پذيرفتهنيست.
با اين‌حال اين قانون فرستنده کالا را ضامن صحت اطلاعات داده شده به متصدى حمل و نقل در هنگام بارگيرى فرض مى‌نمايد و او مسؤول پرداخت غرامت به متصدى حمل و نقل در مقابل هر نوع ضررى است که از اطلاعات نادرست ناشى شود. بنابراين اگر به‌علت اطلاعات نادرست درخصوص علائم مشخصه کالا و مقدار آن که در بارنامه دريائى صورت گيرد، اگرچه متصدى باربرى در مقابل منتقل‌اليه مسؤول است اما او عليه فرستنده کالا مى‌تواند مدعى خسارت باشد.