این ترجمه منتخبی است از شعرهای هفت دفتر 'البیاتی 'ـ شاعر عراقی, تولد: 1926ـ که عبارتاند از :متون شرقی, مرثیهها, بستان عائشه, ماه شیراز, شرح حال دزد آتش, سرزمین سنبله, و نوشتن بر گل .مترجم کتاب یادآور میشود' :شعر البیاتی همواره از درونمایهای سیاسی برخوردار بوده است ; اما از پس این تحول و تطور تدریجی که از دوره سوم آثار البیاتی آغاز میشود, صور اسطورهای ـ عرفانی با درونمایههای سیاسی ـ تغزلی درهم میآمیزند...او در پی آن است که دنیا را با شعر و انقلاب, و مرگ و کوچ به چنگ آورد .عشق او ـ اما ـ عشق بینوایان و تهیدستان است نه عشق اشراف و شکمبار گان و شادخواران .محبوبه او مغصوبهای است که یادش با تبعید, غربت, ناکامی, گرسنگی و اندوه در آمیخته است :عشق من بزرگتر از من است/ بزرگتر از این جهان است/ مرا بینوایان عاشق/ پادشاه رویا قرار دادهاند/ و پیشوای غربت و تبعید/ به نام تو/ ـ مجنونوار ـ/ خدا را صدا میزنم .'