در این کتاب اطلاعاتی در خصوص شناسایی نگارگری در حوزه بخارا و سمرقند عرضه شده است. نویسنده می کوشد تا ارتباط متقابل نسبت نقاشی ایران, قانون و شیوه های انفرادی نقاشان را بررسی کند. به زعم نگارنده مختصات این پژوهش عبارت است از: 1ـ تجزیه و تحلیل مدارک علمی موجود درباره مینیاتور و تعیین مطالعه بعدی آن; 2ـ دوره بندی مینیاتور قرون وسطی در آسیای مرکزی, ضمن ارائه عمومیت انتقال میراث سنت در تکامل آن; 3ـ تشریح پیدایش و تکامل تدریجی زبان هنری مینیاتوری تیموری; 4ـ هنر بهزاد و مسئله ارتباط متقابل سنت و اصول انفرادی مولف; 5ـ تاریخچه پیدایش و تکامل تدریجی مینیاتور بخارا; 6ـ تعیین ویژگی های هنری مکتب بخارا و ارتباط آن با سنت متقدم و تکامل بعدی.