مجموعه 'ادبیات پسامدرن 'حاوی نوشتههایی است که در سه قالب 'گزارش', 'نگرش 'و 'نقادی 'تدوین و ترجمه شده است .مبحث آغازین کتاب از' :پیام یزدانجو 'شامل بحثی است درباره مفاهیم و زمینههای تاریخی پسامدرن که از جمله چنین عنوان شده است : 'پسامدرن بودن نه سنتی شده است و نه مدرن را یکسره محکوم میکند .نقادی پسامدرن نقادی نسبی نگرانه و تکثر باورانه است و از این رو هر نقدی بر مدرنیته, نقدی بر سنت نیز خواهد بود .پسامدرن اساسا, سیر خطی سنت ـ مدرنیته ـ پسامدرن را انکار میکند ...پسامدرنیته بیشک وضعیتی فراگیر است, اما ادبیات پسامدرن, به لحاظ اسمی و رسمی, شاید آن گونه که باید این چنین نبوده است .این موقعیتی است که دیگر عرصههای فکری و فرهنگی پسامدرن نیز با آن درگیرند .اندیشه فلسفی پسامدرن در شالوده شکنی دریدایی در اواخر ده شصت و اوایل دهه هفتاد شکل گرفت .اندیشه اجتماعی و فرهنگی آن در دهه هشتاد و با وانمایی بودریایی ظهور کرد .سیاست پسامدرن دهه هشتاد پیش از استقرار, جای خود را به جهانیگرایی دهه نود داد .معماری پسامدرن دهه هفتاد پیش از معماری شالوده شکنانه دهه هشتاد و نود عرضه شد .هنر پسامدرن پیش از ظهور کامل و مستقل در دهههای هفتاد و هشتاد, جای خود را به هنر چند رسانهای دهه نود داد .و ادبیات پسامدرن پیش از هر جلوه دیگری از پسامدرن, در اوایل دهه شصت ظهور کرده و پیش از همه, در اوایل و نهایتا اواسط دهه هفتاد افول کرد .'نوشتههای کتاب عبارتاند از' :ادبیات داستانی پسامدرن/ لری مک کافری', 'شعر و داستان پسامدرن, حلقههای به هم پیوسته/ فرد مورامارکو', 'داستان پسامدرنیستی, داستان علمی ـ تخیلی و سیبر پانک/ برایان مک هیل 'و 'به سوی مفهوم پسامدرنیسم/ ایهاب حسن', 'پسامدرنیسم, طنز, اثر لذت بخش/ اومبرتواکو', 'ادبیات بازپروری :داستان پسامدرنیستی/ جان بارت', 'عشق و مرگ در نوشتار پسامدرنیستی/ برایان مک هیل', 'نظریههای ادبی پسامدرن/ استیون کانور', 'ژانرهای پسامدرن/ رالف کوهن ', 'رمانس پسامدرن/ دایان الام', 'بینا متنیت, هجو و گفتمانهای تاریخ/ لیندا هاچن', و 'شخصیت پردازی در روایت پسامدرن/ توماس داچرتی .'در پایان کتاب, ماخذ, کتاب شناسی, واژهنامه فارسی به انگلیسی, و نمایه نامها و آثار درج گردیده است .