نوشتار حاضر بحثی است دربارهی چگونگی تجسم امر قدسی در معماری تمدنها و فرهنگهای گوناگون. بر این اساس نویسنده خاطرنشان میسازد: 'معماری فراتر از امری تکنولوژیک، تمامیت حضور انسان در جهان را معنا میکند. بنابراین امر قدسی به عنوان اساسیترین ویژگی حضور انسان در جهان، نسبتی ضروری با معماری دارد. این نسبت از سویی با معبد و از سوی دیگر با نیایش و آیینهای دینی برقرار میشود. حال این پرسش پیش میآید که بین معماری معابد و قدسیت آنها چه نسبتی برقرار است. به عبارت دیگر ارایهی نقشی موثر در تجسم بخشیدن به امر قدسی در یک مکان تا چه اندازه به جنبهی معمارانهی آن بستگی دارد. جنبهی مغفول و نادیده انگاشته شدهی چنین رابطهای این است که آن چه قدسیت مکان و معماری را تعیین میکند، فارغ از تعینات ظاهری و اولیهی معماری، به امری ماهوی اشاره دارد'.