کتاب حاضر، شامل بررسی تاریخی فلسفهی تجربهگرا از 'بیکن' و 'لاک' تا تازهترین تجلیات آن در آثار 'کارل پوپر' است. به تصریح کتاب: 'تجربهگرایی با انگیزهی دگرگونی بورژوایی جامعهی غربی در اعتلای فلسفه و علم مشارکت داشت. مکتب مزبور با مردود شمردن مقولههای مهجور تفکر مدرسی، که زیر سلطهی فئودالیسم اروپایی حاکمیت یافته بود، با تایید ایدهها و روشهای علمی، فلسفه را با نگاه مشتاقتری به واقعیت و ابزارهای ثمربخشتر شناخت مجهز ساخت. تجربهگرایی کلاسیک، با نشان دادن این که تمامی ایدههای ما، از تجربه ـ با واسطهی حسیات ـ نشات میگیرند و سپس با تامل و بازاندیشی پالایش میشوند، و نیز گسترش این اصل تبیین به بسیاری از حوزههای شناخت، کمکهای پایداری را به فهم انسانی انجام داد. هر مکتب بعدی فلسفه، ناگزیر بوده است با این نظریهی شناخت و یافتههای آن کنار بیاید. درست به همان گونه که بورژوازی پیش شرطهای اقتصادی و نیروهای اجتماعی را برای جایگزین کردن شیوههای عالیتر تولید ایجاد کرد، نمایندهی تجربی جهانبینی او نیز برخی ایدههای مهم لازمهی یک روش کاملا علمی تفکر را به وجود آورد...'.