در این مطالعه، رابطهی بین سیاستهای تجاری (آزاد سازی تجاری) و رشد اقتصادی (بخش صنعتی) در اقتصاد ایران بررسی شده است. پایهی نظری این تحقیق مبتنی بر مدل سرمایهی انسانی رشد درونزای 'لوکاس' است. 'نتیجه و توصیهی سیاستی که از این مطالعه میتوان استنتاج نمود آن است که اثرگذاری محدودیتهای تجاری نظیر تعرفهها از یک طرف و از طرف دیگر توسعه صادرات و هم چنین به کارگیری نیروی کار ماهر (به عنوان سرمایه) در رشد صنعتی از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چرا که با آزاد سازی تجاری از طریق کاهش تعرفهها و توسعهی صادرات و با تقویت نیروهای متخصص و کارآمد و هم چنین اتخاذ سیاستهای همگام با سیاست آزادسازی تجاری، میتوان بخشی صنعت را تقویت نمود و به رشد بالایی در این صنعت دست یافت'.