گوته در نمایشنامهی 'فاوست' انسانی را تصویر میکند که در پژوهش رازهای نهفتهی جهان با عطشی خاموش ناشدنی میکوشد از سر ناکامی با ابلیس هم پیمان شود. او پس از پیمودن بیراههها و در افتادن به گرداب خودپرستی و گناه، سرانجام به معنای وجود دست مییابد.
گوته در نمایشنامهی 'فاوست' انسانی را تصویر میکند که در پژوهش رازهای نهفتهی جهان با عطشی خاموش ناشدنی میکوشد از سر ناکامی با ابلیس هم پیمان شود. او پس از پیمودن بیراههها و در افتادن به گرداب خودپرستی و گناه، سرانجام به معنای وجود دست مییابد.