'آواره و سایهاش نخستین بار در سال 1879 به صورت پیوست و مکمل کتاب 'انسانی، بس بسیار انسانی' و بعدها به صورت مستقل، منتشر شده این کتاب در پایان دورهی نخست تفکر نیچه و پس از زایش تراژدی و تاملات نابهنگام نوشته شد. آواره و سایهاش دربردارنده گزین گویههایی است با ساختاری مبتکرانه و منحصر به فرد اثر با گفت وگوی تامل برانگیز 'سایه' با 'آواره' که شاید کنایه از دوپارهی وجود آدمی باشند آغاز میشود. سایه که تا کنون خاموش بوده اکنون از خاموشی آواره در شگفت شده و میخواهد به او مجال سخن گفتن بدهد. آن گاه در 350 پارهی کتاب، نیچه از رمانتیسم، اخلاق، نثر، ادبیات، موسیقی، طبیعت و غیره سخن میگوید، تا در پایان باز به این پرسش برسد که 'تو کجایی؟ کجایی تو؟'. و پس از آن گزارشی کوتاه از اندیشهها و آثار نیچه در ایران مطرح شده و نیز در پایان، کتاب شناسی آثار نیچه در زبان فارسی آورده شده است.