در کتاب حاضر ضمن درج شرح حالی مجمل از 'آگوستین قدیس' (354 - 430) مهمترین آثار او معرفی و بررسی شده است. در بخشی از کتاب میخوانیم: 'آگوستین قدیس که در قرن چهارم میلادی حکمت الاهی مسیحی را پایه ریخت تحت تاثیر تعلیمات پلوتینوس بود. همان طور که پلوتینوس سعی داشت تا مذهب زئوس و دیگر خدایان یونانی را با آیین نو افلاطونی که برداشت و تعبیر تازهای از فلسفهی افلاطون بود و خود یونانیان هرگز به چنینکاری نپرداخته بودند حفظ کند، آگوستین قدیس نیز به همین نحو، آیین نو افلاطونی را عاملی برای حمایت از مسیحیت قرار داد و چند قرن بعد هم فارابی کوشید تا در دفاع از دین جدید اسلام از این نحله سود برد. تلاش آگوستین در فلسفه به همین حد محدود نمیشود. این حکیم سعی کرد ثابت کند که دین و دانش به هم وابستهاند؛ به عقیدهی او، بیوجود یکی از این دو، دیگری نمیتواند وجود داشته باشد. او نخستین کسی بود که شرح 'علت اول' ارسطو، دلیلی برای اثبات وجود خدا را ارائه داد که خود ارسطو نیز بدان توجه نکرده بود....'.