هفتمین شماره از مجموعه((فلسفه غرب)) شرحی است بر اندیشههای فلسفی((ویلیام آو آکام)) .آکام در اواخر قرن سیزده در((گیلفورد)) به دنیا آمد .او تحصیلات خود را در اکسفورد گذراند و پس از مدتی در همان مکان به تدریس فلسفه مشغول شد او در شمار((فرقه فرانسیسیان)) بود و به همین سبب کلیسا وی را در زندان محبوس کرد .((آکام)) بعد از فرار از زندان تحت حمایت امپراتوری((لوئی یاواریا)) قرار گرفت .او سالهای بعدی زندگی خود را صرف نوشتن سلسله جزوههایی علیه پاپ کرد که مهمترین این جزوهها :((هشت سوال درباره قدرت و شان پاپ و گفت و گو میان مرشد و مرید درباره قدرت امپراتوری و پاپها)) بود .((فلسفه طبیعی)), ((سوماتوتیوس لوگیکای)) و ((طوبیقا)) از جمله نوشتههای دیگر وی است .آکام نومینالیست(نامگرا) بود و بر برتری و بیشینگی فرد در مقولاتی چون هستی, موضوع شناخت, سرچشمه اصول اخلاقی و قدرت سیاسی اصرار میورزید .آموزههای منطقی او شامل گزارشی از معنا و حقیقت, مطابق با تفکر((نامگرایی)) او بود .آکام در زبان, منطق, ریاضیات, هستیشناسی و اخلاق نیز نظریههایی ابراز داشته است .