این کتاب تحلیلی است بر آثار مختلف میشل فوکو, از جمله دیوانگی در عصر کلاسیک)), ((مراقبت و مجازات)), ((بیماریهای روانی در روانشناسی)) و ((نیچه, تبارشناسی و تاریخ)) .((فوکو)) در آثار خود کوشیده است ثابت کند که وقتی علم و قدرت در گردونه, نهادی قرار گیرد, ماهیتی عینی و برون ذات مییابد و انسانها در این راستا به شی بدل میشوند .وی با راهبردهای افرادی چون((لوی ـ اشتراوس)), ((ژان لاکان)) و ((لویی آلتوسر)) هم صدا بود که بر نوعی گذر از گرایشهای اومانیستی و ذهن مدار تاکید داشتند .عناوین برخی از فصلهای کتاب عبارتاند از : ((فنآوری انضباطی)), ((اراده معطوف به دانایی و حقیقت)), ((میراث فلسفی فوکو)) و ((روششناسی فوکو)) .