در این کتاب متن دو قانون 'حمورابی' و قوانین 'لیپیت ایشتار' درج شده است. گفتنی است که 'بنا بر تحقیقاتی که محققین نمودهاند, سرزمین فعلی عراق شامل چند کشور شهر بوده که در کنار یکدیگر قرار داشتند. یکی از آنها را که به سومر نامیده میشد, بنیانگذار تمدن دانستهاند, از لوحههای یافت شده در آن ناحیه و تفاوتی که بین لغات آنها و مردم سامی دیده شده به این نتیجه رسیدهاند که آن مردم سامینژاد نبودهاند؛ اما تا کنون ریشه نژادی آنها به درستی شناخته نشده است. قدیمیترین قانون نامه مدون را تا کنون در آن جا یافتهاند که واضع آن شاهی به نام لیپیت ایشتار بوده است. این قانون نامه شامل یک مقدمه و سی و هشت ماده قانونی و یک پایان نامه میباشد. که در حدود ده ماده از آن قوانین بر اثر مرور زمان از بین رفته است. پس از آن در کشور شهر بابل که در نزدیکی سومر قرار داشت. شاهی به نام حمورابی, قانون نامهای تدوین نمود که به روی ستونی از سنگ دیوریت نگاشته شده است'.