این ترجمه از نوشتههای 'گابریل مارسل 'ـ نویسنده و منتقد فرانسوی ـ در سه موضوع' :در باب راز هستی شناختی', 'اگزیستانس و آزادی بشر 'و 'شهادت و اگزیستانسیالیسم 'نگاشته شده است .در دیباچه کتاب آمده است' :نام مارسل, غالبا, با <<اگزیستانسیالیسم خدا باورانه>> پیوند خورده است ;اما مارسل ترجیح میدهد که تفکر خود را 'نو سقراطی 'بنامد ...در آنچه میتوان شخص گرایی هستی شناختی مارسل نامید, رویکردهای عینی به هستی عین رویکرد به اشخاص دیگر و خداست .وارد شدن در رابطهای عاشقانه مستلزم این است که شخص روح خود را از خود مداری و تملک نجات دهد و از لحاظ معنوی و روحی برای دیگران حاضر و در دسترس (disponible)باشد .اگر قرار است مقتضیات نا مشروط عشق بر آورده شود, میثاق وفاداری خلاق نیز ضروری است .در تقرب به خدا, وفاداری تبدیل به ایمان میشود و قابل دسترس بودن تبدیل به امید میگردد .در عشق, وفاداری, امید و ایمان است که انسان به راز هستی نزدیک میشود و این اطمینان بر او مستولی میگردد که حضور سرمدی فعلیت بخشی که او میخواهد آن را بشناسد همراه اوست .'