این کتاب به مطالعهی مسیحیت در سه دورهی 'پاگانیسم (شرک) و کاسمولوژیسم یونانی ـ دومی'، 'تئیسم (خدامداری) و تئولوژیسم مسیحی' و 'اومانیسم (بشر انگاری) و فرهنگ دنیوی جدید غرب' اختصاص دارد که در آن تاریخ تحولات کلیسای مسیح در ادوار تاریخی بررسی میشود. در کتاب آمده است: 'دوران یونانی ـ رومی که در آن تفکر حصولی و منطقی متافیزیک و فلسفی غالب است.... در این دوره، بشر به جای خدا یا خدایان به عالم واقع اصالت داده و اولین گرایش صرف به حیات دنیوی و این جهانی کردن در دین و فرهنگ پیدا میشود... دورهی تئیسم (خدا انگاری) که در آن خدای واحد مورد پرستش قرار گرفته و مجددا موضوع تفکر بشری میشود و گرایش به حیات دنیوی مورد تحدید و تکفیر و تفسیق قرار میگیرد؛ زندگی به صورت دینی درمیآید و توجه به آخرت و آن جهان از مسائل اساسی انسان مسیحی است... دورهی اومانیسم (بشرمداری) که در آن انسان دایرمدار عالم انگاشته میشود و گرایش به فرهنگ صرفا دنیوی به صورتی مضاعف پیدا میشود'.