امامزاده احمدبن اسحاق
اين زيارتگاه در ميدان کهنه قم در جوار امامزاده شاهزاده حمزه قرار دارد. امامزاده احمدبن اسحاق يکى از نوادگان امام هفتم (ع) به شمار مى‌رود. بناى اين بقعه در سال ۱۳۱۷ هـ.ق در هنگام سلطنت مظفرالدين شاه بازسازى شده است، اما اصل بنا به دوران پيش از صفويه تعلق دارد که به دستور شاه تهماسب صفوى به دست تعمير و تزيين سپرده شد.
امامزاده اسماعيل (ع)
امامزاده اسماعيل در بالاى روستاى بيدقان در شش کيلومترى قم در ميان کوه قرار دارد. در اين زيارتگاه سه تن به اسامى شاهزاده اسماعيل و فرزندش حمزه از نوادگان على بن جعفر (ع) و شاهزاده محمد از نوادگان امام کاظم (ع) مدفونند. بقعه از بناهاى دورهٔ هلاکوخان مغول يعنى سدهٔ هفتم هـ.ق و با سنگ و گچ بنا شده است.
امامزاده باوره
بناى اين امامزاده در مزرعه باوره در فاصله ۶ کيلومترى روستاى فردو قرار دارد. اين زيارتگاه شامل دو بقعه است که هر يک مدفن دو امامزاده به نام‌هاى شاهزاده محمد و حسين، حليمه خاتون و زينب خاتون از نوادگان امام کاظم (ع) هستند. در ميان هر بقعه دو صندوق منبت روى قبور نصب شده که از آثار هنرى سدهٔ يازدهم هـ.ق به شمار مى‌رود.
پنج امامزاده
پنج امامزاده معروف به امامزاده هادى و مهدى (ع) در گرگابى واقع شده است. اين زيارتگاه مرکب از دو بناى کنار هم است که داراى يک صحن مشترک هستند. ساخت يکى از بناها به بيش از ۱۲۰ سال پيش باز مى‌گردد. در اين عمارت شاهزاده ناصرالدين يکى از فرزندان امام زين‌العابدين (ع) همراه دو تن از فرزندانش يعنى شاهزاده هادى (ع) و شاهزاده مهدى (ع) مدفونند.
امامزاده حليمه خاتون
اين آرامگاه که مدفن يکى از نوادگان امام کاظم (ع) است، در روستاى لنجرود، در فاصله ۱۲ کيلومترى جنوب شهر قم قرار دارد. در مدخل اين بقعه از ايوان غربي، در منبت دو لنگه‌اى وجود دارد که کتيبه‌هايى به خط ثلث برجسته و عباراتى به تاريخ ۱۳۰۲ هـ.ق نقش بسته است.
امامزاده سليمان
اين زيارتگاه که مدفن يکى از سادات حسينى سجاد است، در دو کيلومترى شمال روستاى صرم قرار دارد. در ضلع شرقى بقعه، دو لوح از سنگ سياه نصب شده که در حاشيه هر يک به خط ثلث برجسته، صلوات بر معصومين و در متن آن‌ها به خط برجسته نستعليق، اسامى متوفيان و تاريخ ۹۷۰و ۹۸۹ هـ.ق حجارى شده است. به نظر مى‌رسد بناى اوليه امامزاده به دورهٔ ايلخانى تعلق داشته باشد.
امامزاده سلطان محمد شريف
اين زيارتگاه مدفن يکى از نوادگان امام چهارم، در محله‌اى به همين نام در شهر قم قرار دارد. معمارى بنا به سدهٔ نهم و دهم هـ.ق و شايد اندکى فراتر تعلق دارد که چند دهه پيش ويران و به جاى آن گنبد مرتفعى بنا شد. تنها اثر باقى مانده از معمارى قديم، لوح کاشى فيروزه‌اى رنگ مرقد است که از سدهٔ هفتم و هشتم به جا مانده است.