شاهزاده زکريا
در بخش خلجستان بين روستاى عيسى‌آباد و ميدانک، رود کوچک خشک وجود دارد که در کنار آن از عمق ۵ مترى سطح زمين، سدى آجرى به صورت برجى از سنگ و گچ بنا شده است. ساختمان امامزاده زکريا در دورهٔ صفويه بر روى اين سد بنا شد. نماى بيرونى اين بقعه هشت ضلعى و با آجر و گچ بنا شده است.
شش امامزاده
امامزاده شاهزاده جعفر
اين زيارتگاه در روستاى گيو نزديک دستگرد خلجستان قرار دارد و مدفن يکى از فرزندان امام کاظم (ع) به شمار مى‌رود. اين بنا با جدارى از تخته‌سنگ‌هاى بلند و کم حجم و ملات گچ ساخته شده و قاعده آن از بيرون به شکل برج است. زيارتگاه در ابتدا از داخل نيز به صورت برج بود که در تعميرات و تزيينات عهد صفوى جدار درونى آن به صورت هشت ترکى درآمد.
امامزاده عبدالله
اين بنا نزديک قلعه صدرى قرار دارد و منسوب به يکى از نوادگان امام سجاد (ع) است. بر فراز بقعه اين زيارتگاه، ايوانى الحاقى قرار دارد که قمستى از آن، نزديک درگاه، به شيوه معرق کاشى‌کارى شده و احتمالاً به دورهٔ قبل از حکومت قاجار تعلق دارد.
امامزاده على بن جعفر (ع)
امامزاده على بن جعفر مشهور به در بهشت در شرق شهر قم قرار دارد. بنا هشت وجهى با گنبد دو پوشش هرمى شکل، اوايل سدهٔ هشتم هـ.ق تعلق دارد که در دورهٔ قاجار ايوان و بيوتاتى بدان اضافه شد. اين امامزاده مدفن على بن جعفر فرزند امام صادق (ع) است.
اين بقعه پس از آستانه مقدسه بر بقيه اماکن و مقابر استان قم از نظر تزيينات برترى دارد. يکى از مهم‌ترين عناصر تزيينات اين بقعه هنر گچبرى به کار رفته در آن است که در زمره برجسته‌ترين آثار هنرى سدهٔ هشتم و هم‌طراز بناهايى همچون گنبد علويان همدان، مدرسهٔ حيدريه قزوين و بقعه پيربکران اصفهان محسوب مى‌شود.
کاشى‌هاى کوکبى زرين‌فام ازارهٔ بنا بالغ بر ۹۴ پارچه با نقش‌هاى گياهي، حيوانى و انسانى و کتيبه‌هاى به خط نسخ شامل آيات قرآن، روايات مذهبى و ابيات فارسي، از ديگر تزيينات منحصر به فرد اين بقعه به حساب مى‌آيند و بخش‌هايى از آن‌ها، امروزه زينت‌بخش بسيارى از موزه‌هاى ايران و جهان است.
محراب زرين‌فام بنا که در طاق‌نماى جنوبى بقعه قرار داشت و توسط يوسف بن على بن محمدبن طاهر آخرين فرد از خاندان ابى طاهر به سال ۷۳۴ هـ.ق ساخته شده بود، يکى ديگر از آثار هنرى اين بقعه است. اين محراب امروزه زينت‌بخش موزه دوران اسلامى در موزه ملى ايران است.
امامزاده معصومه (زينب خاتون)
بناى امامزاده سيدهٔ معصومه (زينت خاتون) از احفاد امام موسى کاظم (ع)، در دامنهٔ کوهى در شمال غربى شهر کهک قرار دارد. هر چند به استناد شواهد باقى مانده اسکلت اصلى بنا به پيش از دوران صفوى تعلق دارد، اما به اعتبار يک قطعه چوب منبت که از صندوق منبت روى قبر باقى مانده و کتيبه‌اى که با تاريخ ۹۹۹ هـ.ق موجود است، بنا و الحاقات جانبى آن متعلق به دوران صفوى است.
برجسته‌ترين اثر هنرى بازمانده از امامزاده معصومه، در منبت گره‌کارى و گل ميخ‌کوبى شدهٔ آن است که تاريخ ۹۷۹ هـ.ق بر روى آن حک شده و امروزه زينت‌بخش موزه باغ فين کاشان است.