انرژى

انرژى در رومانى بيشتر از نفت، گاز و ذغال‌سنگ توليد مى‌شود. تعدادى از نيروگاه‌هاى آبى نيز در اين کشور فعال مى‌باشند. هزينه‌ واردات انرژى سالانه رومانى بالغ بر يک ميليارد دلار است. از طرفى منابع گاز، نفت و زغال سنگ اين کشور رو به اتمام است.



دولت رومانى به‌منظور کاهش از ميزان واردات انرژى و همچنين استفاده کمتر از منابع غير قابل تجديد داخلي، اقدام به تأسيس نيروگاه اتمى نمود و اولين واحد آن در تاريخ ۱۷ آوريل ۱۹۹۶ درچرناودا (Cernavoda) افتتاح شد و اين نيروگاه که احداث واحد اول آن ۲/۲ ميليارد دلار هزينه در برداشته و هزينه‌ کل آن ۱۰ ميليارد دلار برآورده شده، در مرحله اول ۷۰۵ مگاوات و يا ۸ تا ۱۰ درصد از برق مورد نيزا رومانى را تأمين مى‌کند و باعث خواهد شد رومانى سالانه ۲۰۰ ميليون دلار در هزينه‌هاى انرژى صرفه‌جوئى کند. از طرفى رومانى نياز به واردات اورانيوم ندارد و ذخيره اورانيوم اين کشور براى ۳۰ سال کافى است. رومانى در اکتبر ۱۹۹۲ مجدداً کارخانه‌ توليد آب سنگين خود را که در هالانگا (Halanga) قرار دارد، فعال نمود. تأسيس اين کارخانه در سال ۱۹۸۸ شروع شد؛ ولى در دسامبر همين سال به لحاظ فنى متوقف گرديد. آب سنگين توليد شده در اين کارخانه ۷۵% از نياز رومانى را تأمين مى‌کند. مقامات رومانى اميدوار هستند واحد دوم اين نيروگاه را تا سال ۲۰۰۰ راه‌اندازى نمايند تا به حال ۴۰% از عمليات ساختمانى آن که ۶۰۰ ميليون دلار هزينه در برداشته، انجام شده است. هزينه‌ کل اين واحد ۳۲۰/۱ ميليارد دلار پيش‌بينى شده است که ۳۰۰ ميليون دلار آن از طريق دريافت وام خارجى تأمين خواهد شد. (Transition Vol 14 Jum 1996)

صنايع

صنايع يکى از عامل‌هاى کليدى در بهبود اقتصاد رومانى محسوب مى‌شود. بازسازى صنايع رومانى يکى از مشکل‌ترين موانع در روند اصلاحات اين کشور محسوب مى‌شود.


صنايع که ۸/۳۵ درصد از نيروى کار را در اشتغال خود دارد عمدتاً شامل صنايع فلزى صنايع فلزى ماشين‌آلات، پتروشيمي، نفت و صنايع چوب و کاغذ است. در اين کشور بسيارى از صنايع به‌خصوص صنايع فلزات با کمبود نيروى برق و مواد خام روبه‌روست. توليدات صنعتى که در دهه ۱۹۸۰ با افزايش متوسط سالانه ۳/۳ درصد برخوردار بود بعد از انقلاب رومانى کاهش شديد داشت به‌طورى که در سال ۱۹۹۰، ۸/۱۸ درصد کاهش يافت و اين کاهش در سال ۱۹۹۲ به ۸/۲۱ درصد رسيد ولى از سال ۱۹۹۳ به‌بعد توليدات صنعتى رشد نشان داد و در سال ۱۹۹۳ به ۵/۰ درصد، در سال ۱۹۹۴ به ۳/۳ درصد و در سال ۱۹۹۵ به ۶/۴ درصد رسيد و پيش‌بينى شده است در سال ۱۹۹۶ به ۹/۴ درصد برسد. ارزش توليدات صنعتى اين کشور در سال ۱۹۹۵ بالغ بر ۷/۶۴۴۵۰ ميلياردلى بوده است.


صنايع رومانى که تقريباً ۸/۴۶ درصد از GDP را به‌خود اختصاص داده است، بيش از ۹۰ درصد از صادرات اين کشور را در اختيار دارد.


توليدات صنايع فولاد رومانى به بيش از ۴۰ کشور جهان صادر مى‌شود. کمپانى‌هاى OTELINOX COST - AS, SIDEX بيشتر توليدات فرآورده‌هاى فولادى اين کشور را در اختيار دارند و بيشتر شامل نوردهاى گرم و سرد، لوله‌هاى مختلف، انواع ورقه‌هاى استيل و غيره مى‌باشد. صنايع نظامى رومانى که سالانه بالغ بر ۶/۵۰ ميليون دلار در آمد دارد، در زمينه‌هاى ذيل فعال است.


- ساخت کشتى‌هاى جنگى و غيرجنگى تا ظرفيت ۱۵۰۰ تن

- توپ‌هاى جنگى

- تجهيزات هواپيماى جنگى

- تراکتورهاى کوچک چند منظوره

- البسه نظامى


صنايع اتومبيل‌سازى رومانى در حد فاصل دو جنگ جهانى شکل گرفت و سال‌هاى پس از جنگ جهانى دوم رشد کرد. هم‌اکنون چندين کارخانه‌ اتومبيل‌سازى در اين کشور وجود دارد که ميزان توليد آنها در سال از ۳۰۰ هزار دستگاه تجاوز مى‌نمايد. اين کارخانه‌ها، اتومبيل‌هاى داچيا (۱۳۰۰ و ۱۴۰۰ و ۱۶۰۰)، دووسيئو (۱۶۰۰) و اتومبيل‌ آرو در دو مدل ۱۰ و ۲۴ توليد مى‌کند. اتومبيل دوو سيلو با پروانه ساخت از کره جنوبى توليد مى‌شود. ميزان توليد اتومبيل داچيا ۹۰۰۰ دستگاه در سال، دوو ۲۰،۰۰۰ و آرو ۲۰۰۰ دستگاه در سال است. (Encyclopeadia Of Romania Industry, 1996)


صنايع سيمان، صنايع حفارى چاه‌هاى نفت و گاز، صنايع توليد شکر و صنعت تراکتورسازى از ديگر صنايع رومانى محسوب مى‌شود.