نفوس و پراکندگى جمعيت ویتنام چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا صفحه بعدی 2 1 صفحه قبلی ميانگين پراکندگى جمعيت در سال ۱۹۹۰، ۲۰۰۴ در هر کيلومتر مربع تخمين زده شده است اين آمار تا حدودى گمراه کننده است چراکه قسمت اعظم جمعيت در اراضى پست زندگى مىکنند و در ثانى اين مناطق حدود يک سوم از تمام مناطق ويتنام جنوبى را دربرمىگيرد به عبارتى بخش وسيع جمعيت در دلتارود مکونگ در جنوب متمرکز شدهاند. اين ناهمگونى در تراکم جمعيت از طريق انتقال اجبارى ۱۰ ميليون ويتنامى به مناطق جديد اقتصادى در حال اصلاح است. در سال ۱۹۸۹ بزرگترين شهر ويتنام هوشىمين با جمعيت ۳،۹۲۴،۴۳۵ نفر در جنوب، در حالىکه بزرگترين شهر پايتخت اين کشور هانوى با جمعيت ۳،۰۵۶،۱۴۶ نفر و بندر آن شهر هايفونگ با ۱،۴۴۷،۵۲۳ نفر در شمال قرار داشت. تقسيم جمعيت با ارائه برنامههاى عمرانى تغيير کرده است بهطورى که ۵/۳ ميليون از سال ۱۹۷۵ و ۱/۲ ميليون نفر از سال ۱۹۸۱ تاکنون به مناطق جديد اقتصادى يا اراضى مرتفع مرکزى نقل مکان داده شدهاند. دولت ويتنام در کاهش نرخ رشد در شهرها موفق بوده است. اما عمدهترين وظيفه دولت متقاعد ساختن کشاورزان که ۸۰% جمعيت کشور را تشکيل مىدهند مىباشد و هنوز دولت در اين زمينه موفقيتى بهدست نياورده است. مسئوليت اجراء برنامه تنظيم خانواده در ويتنام (Family Planning) بر عهدهٔ کميتهٔ ملى جمعيت و برنامهريزى خانواده مىباشد که از سال ۱۹۹۱ توسط شوراى وزيران تشکيل شده و زير نظر نخست وزير ويتنام فعاليت مىنمايد. در زمينه برنامههاى اين کميته اظهار داشتهاند: نرخ رشد جمعيت در شهرهاى اصلى ۳/۲% مىباشد در حالىکه در ديگر نقاط کشور اين نرخ ۳/۳%مىباشد و چنانچه اين رشد ادامه داشته باشد تا نيمهٔ قرن آينده جمعيت ويتنام به ۲۰۰ ميليون خواهد رسيد. بدين جهت دولت نگران اين موضوع بوده و تصميم دارد با اجراء اقدامات و فعاليتهائى اين نرخ را در ۲۰ سال اينده به کمتر از يک درصد برساند. متذکر مىگردد طبق قانون ويتنام داشتن دو فرزند براى هر خانواده مجاز شمرده شده و سياستهاى تشويقى در اين زمينه اجراء گرديده و خانوادههائى که بيش از اين تعداد فرزند دارند، که تعدادآنها نيز در کل کشور بسيار زياد مىباشد، با محدوديتهائى مواجه مىگردند و يا از يک سوى امتيازات بىبهره مانند. وضعيت اشتغال جمعيت برحسب شرايط اقتصادى کشور متفاوت مىباشد. قسمت عمده نيروى کار ۹/۳۱ ميليون نفرى کشور در بخش کشاورزى فعاليت دارند. بخشهاى ديگر بهترتيب در امور معدن، ساختمانسازي، ارتباطات و حمل و نقل فعاليت مىکنند. جمعيت روستائى بيشتر کشاورز و برحسب تراکم در شمال و جنوب کشور متمرکز هستند. جدول زير رشد نيروى کار را نشان مىدهد. جدول رشد نيروى کار نيروى کار به ميليون جمعيت به ميليون رشد سال ۳۱،۷۷۷ ۶۶،۱۶۵ ۲/۱۹ ۱۹۹۰ ۳۲،۷۷۶ ۶۷،۵۷۲ ۲/۱۷ ۱۹۹۱ ۳۳،۸۴۶ ۶۸،۸۸۴ ۲/۰۹ ۱۹۹۲ جدول ضريب تغييرات و نرخ تولد و مرگ ۸۰-۱۹۷۵ ۸۵-۱۹۸۰ ۹۰-۱۹۸۵ نرخ توليد (در هر ۱۰۰۰ نفر) ۳۸/۳ ۳۴/۷ ۳۱/۸ نرخ مرگ و مير (در هر ۱۰۰۰ نفر) ۱۱/۴ ۱۱/۱ ۹/۵ Source: UN, World population prospects 1990 تذکر: متوسط طول عمر در سال ۱۹۸۸، ۶۶ سال تخمين زده شده است. جدول جمعيت فعال اقتصادى (مقياس ۱۰۰۰ نفر) ۱۹۸۹ ۱۹۹۰ ۱۹۹۱ بخش کشاورزى - ماهىگيرى و جنگل ۲۰،۵۰۱ ۲۱،۸۸۹ ۲۲۴۸۲/۶ بخش توليدى ۳۳۴۱ ۳۳۹۲ ۳۳۹۴ بخش ساختمان ۷۹۵ ۸۱۸ ۸۲۰ بخش خدمات خرد و غير عمده ۱۶۰۶ ۱۶۸۱ ۱۷۱۹ بخش حمل و نقل و ارتباطات ۴۰ ۳۵ ۵۲۶/۵ امور ادارى و ديگر خدمات ۲۷۵۷ ۲۴۷۱ ۲۰۳۱/۹ جمع کل ۲۸،۹۴۰ ۳۰،۲۸۶ ۳۰،۹۷۴ جدول جمعيت شهرهاى مهم هانوى در سال ۱۹۹۵ ۲/۷۳۱/۲۰۰ نفر هوشىمين در سال ۱۹۹۵ ۴/۲۶۶/۹۸۵ نفر هايفونگ در سال ۱۹۸۹ ۱۴۴۵۲۳ نفر دانانگ در سال ۱۹۸۹ ۳۶۹،۷۳۴ نفر کن تو در سال ۱۹۸۹ ۲۸۴،۳۰۶ نفر ناهاترانک در سال ۱۹۸۹ ۲۶۳،۰۹۳ نفر هو در سال ۱۹۸۹ ۲۶۰،۴۸۹ نفر صفحه بعدی 2 1 صفحه قبلی چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها