به هر حال مبادله اطلاعات از طريق کانال‌هاى گوناگون بين دو کشور موجبات رشد صنعت توريسم را فراهم کرد. به‌طورى که سالانه ده‌ها هزار نفر از کشورهاى يکديگر ديدن کرده و به سير و سياحت و يا زيارت مى‌پرداختند.

روابط سياسى

به دلايل زير دو کشور ايران و آفريقاى جنوبى در قبل از انقلاب اسلامى ايران نسبت به برقرارى رابطه اقدام کردند:


همسو‌بودن سياست خارجى رژيم گذشته ايران و دولت سفيدپوست آفريقاى‌جنوبى در گرايش به جهان غرب، نقش ايران در خليج فارس به عنوان ژاندارم غرب در منطقه و نقش آفريقاى جنوبى در جنوب آفريقا، رابطه نزديک رژيم اشغالگرد قدس با دولت‌هاى ضد مردمى ايران و آفريقاى جنوبى و لزوم برقرارى ارتباط مثلثى شکل بين اين سه کشور بنابه نظر آمريکا و دنياى غرب و ضرورت همکارى امنيتى بين اين سه کشور مهم، نياز بازار مصرف آفريقاى جنوبى به نفت ايران، علاقه خاص خانواده شاه معدوم به آفريقاى جنوبى با توجه به آنکه رضاشاه پس از تبعيد از ايران در شهريور ۱۳۲۰ به موريبس و سپس به ژوهانسبورگ تبعيد و در همانجا درگذشت و اين مسئله باعث شد تا قبل از پيروزى انقلاب اسلامى اعضاى خانواده شاه بطور مستمر به آن کشور مسافرت نمايند و ساختمان محل اقمات رضاشاه تا قبل از پيروزى انقلاب اسلامى اعضاى خانواده شاه بطور مستمر به آن کشور مسافرت نمايند و ساختمان محل اقامت رضاشاه تا قبل از پيروزى انقلاب موزه و پس از انقلاب تبديل به دفتر حافظت و در حال حاضر بعنوان سفارت جمهورى اسلامى ايران مورد استفاده قرار مى‌گيرد، تمايل شديد رژيم شاه به خريد اسلحه و اورانيوم از آفريقاى جنوبى و ضرورت انجام مبادلات تجارى بين دو کشور.


با توجه به موارد گفته شده مسئولين دو کشور طى توافقى در ۲۰/۸/۱۳۴۹ نسبت به برقرارى رابطه اقدام و سرکنسولگرى‌هاى خود را پايتخت‌‌هاى دو کشور افتتاح کردند و به دنبال افتتاح نمايندگى‌هاى دو کشور در تهران و ژوهانسبورگ مقامات دو کشور جهت برقرارى تماس‌هاى رسمى و بسط و توسعه مناسبات خود در زمينه‌هاى مختلف عازم پايتخت‌هاى يکديگر شدند.

روابط اقتصادى

نخستين گامى که در زمينه اقتصادى بين دوکشور برداشته شد امضاى دو قرار داد نفتى بود. هر دو قرار داد بين شرکت ملى نفت ايران و شرکات ساسول آفريقاى جنوبى منعقد گرديد. به موجب قرار داد اول شرکت ملى نفت ايران و شرکت ساسول براى احداث پالايشگاه ناتروف در آفريقاى جنوبى به سرمايه‌گذارى مشترک پرداختند. در راستاى اين قرار داد يک قرار داد ديگرى نيز بين طرفين منعقد گرديد. به موجب قرار داد دوم شرکت ملى نفت ايران متعهد گرديد که براى مدت ۱۵ سال ۷۰ درصد نفت مورد نياز پالايشگاه ناتروف برابر با ۲۵،۳۵۰،۰۰۰ تن متريک نفت خام را تأمين نمايد. در برابر نفتى که به آفريقاى جنوبى صادر مى‌گرديد اورانيوم و فولاد وارد کشور مى‌شد.

همکارى‌هاى معدنى

انعقاد قراردادهاى دراز مدت در زمينه نفت موجب شد تا ضريب اطمينان طرفين براى همکارى بيشتر در زمينه‌هاى مختلف فراهم گردد. در اين راستا آفريقاى جنوبى که در زمينه معدن از تجربه زيادى برخوردار بود و تصور مى‌کرد که ايران مى‌تواند يک شريک دراز مدت در زمينه معدن نيز به حساب آيد، از دولت وقت ايران درخواست کرد تا با همکارى يکديگر يک مدرسه معدن در ايران تأسيس کنند. اين درخواست مورد قبول مقامات ايرانى قرار گرفت. در اين رابطه سه کارشناس معدن براى گذراندن يک دوره سه ماهه آموزشى وارد آفريقاى جنوبى شدند و پس از پايان دوره آموزشى به کشور مراجعت کردند. متعاقباً آفريقاى جنوبى نيز يک کارشناس به منظور تحقيقات اوليه پيرامون چگونگى اجراى طرح تأسيس مدرسه معدن به ايران فرستاد. وى پس از تهيه گزارشى در اين زمينه به کشورش بازگشت. در نهايت مدرسه عالى معدن با کمک‌هاى فنى اهدايى و تأمين بخشى از بودجه مالى آن توسط آفريقاى جنوبى در شاهرود افتتاح گرديد.

روابط تجارى

در کنار همکارى‌هاى نفتى و معدنى بازار تجارت نيز رونق گرفت و بازرگانان با توجه به راه‌آبى ميان دو کشور که کرايه حمل و نقل کالا را به حداقل کاهش مى‌داد و در نتيجه سود بيشترى عايد آنها مى‌شد در بالا بردن سطح روابط تجارتى تلاش‌هاى زيادى به عمل آوردند. تا جايى که بين سال‌هاى ۵۶-۵۵ دولت ايران به عنوان دومين شريک تجارى آفريقاى جنوبى محسوب مى‌گرديد.


از جمله کالاهايى که به آفريقاى جنوبى صادر مى‌شد عبارت بود از:


لوازم خانگي، پلاستيک، کاشي، سنگ مرمر، پسته، پسته، پودر رختشويي، فرش ، صنايع دستي، کفش، ميگو، گردو، خرما و غيره.


در برابر کالاهاى که صادر مى‌شد کالاهايى نيز از آفريقاى جنوبى وارد کشور مى‌شد. اين کالاها عبارت بود از:


پنبه نسوز، پوست، اتومبيل، اورانيوم، فولاد و غيره.


يکى از راه‌هاى معرفى کالا از طريق افتتاح نمايشگاه‌هاى اختصاصى و يا شرکت در نمايشگاه‌هاى که سالانه در هر يک از دو کشور برپا مى‌شد، صورت مى‌گرفت.

همکارى‌هاى علمي، هنرى و فرهنگى

علاوه بر همکارى‌هاى نفتي، معدني، و تجاري، روابط دو کشور در زمينه‌هاى علمى و فرهنگى و هنرى نيز در سطح بالايى قرار داد. براساس توافق‌هاى به عمل آمده بين دو کشور گذشته از مبادله استاد، بورس‌هاى تحصيلى در اختيار دانشجويان براى دانشگاه‌هاى يکديگر قرار مى‌گرفت.


با توسعه و گسترش روابط، سالانه جشنواره‌هاى هنرى که در آنها فيلم‌هاى ايرانى نيز به معرض نمايش گذشته مى‌شد برگزار مى‌گرديد.