حزب کارگران کره (Korean Worker's Party)

اين حزب که يک حزب مارکسيم - لنينيسم است در دهم اکتبر ۱۹۴۵ به نام حزب کارگران کره شمالى بنياد‌گذارى شد و در سال ۱۹۴۹ با ادغام حزب کمونيست کره جنوبى به‌عنوان حزب کارگران کره، اعلام موجوديت کرد. حزب کارگران با بيش از دو ميليون نفر عضو با قدرت تمام بر کشور تسلط داشته و مهم‌ترين نهاد سياسى و تنها منبع قدرت و رهبرى است که دولت، ارتش، سازمان‌هاى اقتصادى و همه شهروندان را تا سطح کارگران و کشاورزان و دانش‌آموزان زير کنترل دارد. عضوهاى عالى‌مرتبه اين حزب با نفوذترين افراد کشور هستند.


راهنمايي، تلقين، سازماندهى و بسيج توده‌هاى مردمي، ايجاد زمينه‌هاى رهنمود تشکيلاتى و کنترل فعاليت اين سازماندهى در وظيفه حزب مى‌باشد.


تأسيس حزب کارگران در سال‌هاى نخست، همراه با رقابت‌هاى فردى مختلف بود. گروه‌هاى طرفدار چين و شوروى در صدد تحميل ديدگاه‌هاى خود و دستيابى به برترى بودند، ولى از سال ۱۹۴۹ کيم ايل سونگ پيشگامى نوينى را براى تسلط سياسى بر گروه‌هاى مزبور در حزب آغاز کرد. اين پيشگامى پس از جنگ کره در سال ۱۹۵۳ با بازسازى اقتصادى و ايجاد تعاونى‌هاى بخش کشاورزى سرعت بيشترى يافت و به‌تدريج کيم ايل سونگ با کمک و همراهى گروهى از ياران و هم‌رزمان خود در جنگ‌هاى چريکى در همه جناح‌هاى حزب، به کاميابى رسيد و در سال‌هاى پس از جنگ کره، دولت کره شمالى از راه قدرت حزب کارگران به تحکيم مبانى سوسياليستى جامعه پرداخت و طرح و برنامه حاکميت جامعه بر ابزارهاى توليد و الغاى مالکيت خصوصى را به مرحله اجرا گذاشت.


در دهه ۱۹۵۰ تأکيد بر شکل‌گيرى حزب بود، به‌گونه‌اى که در پايان اين دهه حزب موفق شد که بيش از يک ميليون و سيصد هزار نفر يعنى ۱۲% کل جمعيت را به عضويت خود درآورد. ۲۰% کل عضوهاى حزب را کارگران تشکيل مى‌دادند که نسبت به سال ۱۹۴۹، ۱۰% افزايش يافته بود. رويدادهاى سال‌هاى نخستين دهه ۱۹۶۰ مانند آغاز کشمکش و اختلاف چين و شوروى و فشارهايى که از سوى دو کشور نسبت به کره شمالى براى موضع‌گيرى به سود يک طرف و عليه طرف ديگر وارد مى‌آمدند، حزب را بر آن داشت که هر چه بيشتر به منابع داخلى خود، اتکاء کند. از اين روى از آن پس در کره شمالى برغم اعتقاد راسخ به ايدئولوژى مارکسيسم - لنينيسم در صدد کره‌اى اين ايدئولوژى برآمدند؛ و تا اندازه‌ فراوانى ميهن‌گرايى در انديشه کارگران پديدار شد و از آن پس سياست اتکاء به خود (جوچه) مورد تأکيد فراوان قرار گرفت و انديشه ميهن‌پرستي، رياضت اقتصادى و فداکارى موضوع اصلى تبليغات حزب را تشکيل داد.


حزب کارگران تاکنون چندين کنگره بزرگ به شرح ذيل برگزار کرده است.


- کنگره نخست، در سال ۱۹۴۵ برگزار شد و در آن مسئله تشکيل و تأسيس حزب کارگران مورد بحث و بررسى قرار گرفت.


- کنگره دوم، در ميانه سال ۱۹۴۸ برگزار شد که طى آن مسئله يگانگى دو کره مورد گفتگو و بررسى قرار گرفت.


- کنگره سوم، در آوريل ۱۹۵۶ برگزار شد و طى آن طرح و برنامه‌ريزى جهت آماده ساختن جامعه سوسياليستى بررسى شد.


- کنگره چهارم، در سپتامبر ۱۹۶۱ برگزار شد و مسئله تقويت تشکيلات حزب به بررسى گذاشته شد.


- کنگره پنجم، در سال ۱۹۷۰ برگزار شد که طى آن موضوع توان‌دهى به نيروهاى سوسياليستى و همچنين پياده کردن يک فرهنگ سوسياليستى به گفتگو و بررسى گذاشته شد. در اين کنگره همچنين نياز به تقويت امور دفاعى کشور تأکيد شد و خواستار تقويت آن به موازات سازندگى اقتصادى کشور شد.


- کنگره ششم، در اکتبر ۱۹۸۰ برگزار شد که طى آن مسئله جانشينى آقاى کيم جونگ ايل (Kim Jong Il) به‌عنوان رهبر آينده کشور مورد بحث و بررسى قرار گرفت و در پايان وى به‌عنوان دومين مقام حزبى کشور ارتقاء يافت و به‌عنوان يکى از پنج عضو هيئت رئيسه دفتر سياسى کميته مرکزى حزب برگزيده شد. همچنين در اين کنگره تأسيس جمهورى دموکراتيک کنفدرال سه گانه يگانگي، آشتى و يکپارچگى از سوى کيم ايل سونگ پيشنهاد شد.

دفتر سياسى کميته مرکزى حزب کارگران کره

اين دفتر در ترکيبات داخلى خود به چهار گروه مهم بخش مى‌شود:


- گروه يک اعضاى رهبرى دفتر سياسى کميته مرکزى (هيئت رئيسه) که به‌ترتيب رهبر و رئيس‌جمهور دائمى کره شمالي، جانشين رهبرى و وزير نيروهاى مسلح خلق در آن عضويت دارند.


- گروه دوم موسوم به اعضاى رسمى دفتر سياسى کميته مرکزى مى‌باشد که حدود ۱۳ تن از مقام‌هاى تراز يک از جمله معاونان رئيس‌جمهور، نخست‌وزير و چند تن از وزيران در آن شرکت دارند.


- گروه سوم عضوهاى على‌البدل دفتر سياسى کميته مرکزى به‌شمار مى‌آيند که حدود ۱۰ تن از مقام‌هاى مهم کشور در اين گروه جاى دارند.


- گروه چهارم ۷ منشى هستند که از ديگر عضوهاى تشکيلات حزبى به‌شمار مى‌آيند.

نام اعضاء دفتر سياسى (۱۹۹۲)

- اعضاء رهبرى (هيئت رئيسه):

مارشال کيم ايل سونگ (Kim Il - Sung)، کيم جونگ ايل (Kim Jong Il)، اوجين يو (Ohjin-u)


- اعضاء رسمي:

کانگ سونگ سان (Kang Song - San)، لى جونگ اوک (Li Jong - Ok)، پاک سونگ چول (Pak Sung Chol)، کيم يونگ نام (Kim Yong - Nam)، چو گوانگ (Choe Gwang)، کى‌يونگ تى (Kyeung - Tae)، چون بيونگ هو (Chon Byong-Ho)، هان سونگ ريونگ (Han Song - Ryong)، سويون سوک (Soyun - Sok).


- اعضاء على‌البدل:

چوئه تى بوک (Choe Tae - Bok)، کيم دال هيون (Kim Dal - Hyon)، چوئه يونگ ريم (Choe Tae - Bok)، کيم چون من (Kim Chol - Man)، هونگ سونگ نام (Hong Song - Nam)، يون هيونگ موک (Yon Hyong - Muk)، هونگ سى هاک (Hong - Si - Hak)، کيم بوک شين (Kim Bok - Shin)، کانگ هوى ون (Kang Hui - Won)، کيم يونگ سان (Kim Yong - Sun)، لى سان سيل (Li Sun - Sil).

کميته مرکزى حزب کارگران

کميته مرکزى داراى ۱۴۵ عضو پيوسته و ۱۰۳ عضو ناپيوسته است و در برابر کميته دائمى مجمع عالى خلق مسؤول مى‌باشد.


افزون بر حزب کارگران که تنها حزب حاکم و قدرتمند در کره شمالى به‌شمار مى‌آيد، حزب‌هاى ديگرى نيز در دهه ۱۹۴۰ تأسيس شدند که ضمن پيروى از سياست‌هاى حزب کارگران به‌گونه‌اى ويژه در ساختار سياسى بر جاى مانده‌اند. نام اين حزب‌ها عبارت هستند از:


۱. حزب سوسيال دموکرات (Socialist Democratic Party).


- تأسيس ۱۹۴۵.
- رئيس حزب : لي جي بائك Li Gye Baek
- معاون رئيس (۱۹۹۱): کيم ريونگ جون (Kim Ryong Jun).
- اين حزب وظيفه برقرارى ارتباط با حزب‌هاى سوسياليست غربى را به‌عهده داشت.

۲. حزب چوندوئيست چونگو (Chondoist Chongu Party).


- تأسيس ۱۹۴۶.
- رئيس حزب (۱۹۹۱): چونگ سين هيوک (Chong Sin Hyok).
- اين حزب براى آرمان پيشبرد انديشه‌ آزادى دينى در کره شمالى با کليساهاى مسيحى و نيايشگاه‌هاى بودائى و ديگر گروه‌هاى دينى در خارج از کره در تماس مى‌باشد.


۳. جبهه دموکراتيک براى يگانگى ديگر بار ميهن (Democratic Front For The Reunification of The Fatherland).


- در سال ۱۹۴۶ براى کوشش در راه يگانگى دو بخش کره در پيونگ يانگ بنياد نهاده شد.
- هيئت رئيسه: ريوم تى جون (Ryom Tae Jun)، ريويون جو (Ryo Yon Gu)، چونگ دو هوان (Chong Du Hwan).
- اين جبهه از سه حزب کارگران، سوسيال دموکرات و حزب چوندوئيست چونگو به‌وجود آمده و آرمان آن پى‌گيرى يگانگى دو کره است.