کشاورزى مهمترين بخش اندونزى است. کشاورزى به همراه ماهيگيرى و جنگل‌دارى مجموعاً ۵۲ درصد نيروى کار کشور را در بر دارد و زندگى بيشتر مردم اندونزى وابسته بدان است. مجموع زمين‌هاى زير کشت در اندونزى ۱۵۴،۰۰۰ کيلومتر مربع است که نزديک به ۴۰ درصد آن در سه جزيره جاوه، مادورا و بالى قرار داد. سهم بخش کشاورزى در توليد ناخالص داخليGDP بر اساس آمارهاى ۱۹۹۴، ۲/۲۰ درصد بوده است . در اولين برنامه بلند‌مدت توسعه متوسط رشد اين بخش ۶/۳ درصد بوده که قرار است در دومين برنامه اين ميزان در حدود ۵/۳ درصد حفظ شود.

ماهيگيرى

وسعت بسيار زياد آب‌هاى تحت حاکميت اندونزى که نزديک به ۱/۲ ميليون کيلومتر آن براى ماهيگيرى مناسب است. اين امکان را فراهم آورده که بخش ماهيگيرى در اين کشور گسترش زيادى پيدا کند. مهمترين مراکز ماهيگيرى اندونزى در تنگه مالاکا، سواحل کاليمانتان، جاوه، بالي، سوماترا و جزاير ملوک قراردارد. دولت با ساخت و تجهيز بنادر صيادى و استفاده از سرمايه‌گذارى‌هاى بخش خصوصى قادر به توسعه بخش شيلات شده است. ميزان کل صيد ماهى در اندونزى حدود ۴/۳ ميليون تن مى‌باشد و نزديک به ۳/۱ ميليون تن ماهى نيز در مراکز مختلف پرورش ماهى توليد مى‌شود. در سال ۱۹۹۳، ارزش مجموع صادرات اين بخش به ۳۵/۱ ميليارد دلار رسيد که بخش عمده آن مربوط به صدور ميگوى تازه و منجمد بود و پس از آن ماهى تون(Tuna) قرار داشت سرانه مصرف محصولات شيلاتى در سال ۱۹۹۲، ۶/۱۶ کيلوگرم براى هر نفر در سال بوده است.


صادرات محصولات کشاورزى و ماهيگيرى

مجموع صادرات کشاورزى و ماهيگيرى اندونزى در سال ۱۹۹۳،به ۶۴/۲ ميليارد دلار رسيد که سهم اقلام مختلف آن به‌شرح زير بوده است:


ميگو ۳۳ درصد ، ماهى تون و ديگر انواع ماهى ۳/۱۸ درصد، قهوه ۱/۱۲ درصد، ميوه و سبزيجات ۹/۶ درصد، دانه کاکائو ۳/۶ درصد، چاى ۶ درصد، ادويه ۵ درصد، توتون ۵/۲ درصد، کاساوا ۲ درصد ، کائوچو ۷/۱ درصد و ساير اقلام ۲/۶ درصد.

پرورش دام و مرغ

دولت اندونزى براى تأمين نيازهاى مصرفى جامعه توجه زيادى به توسعه مراکز پرورش گوسفند، گاو، مرغ، اردک، و خوک دارد. براى مثال در سال ۱۹۹۲، با به‌کارگيرى روش تلقيح مصنوعي۸۵۰/۱۷۹ رأس گوسفند توليد شد. سرانه مصرف گوشت و تخم‌مرغ و شير در سال ۱۹۹۲، به ترتيب ۷/۶ کيلوگرم، ۹/۴ کيلوگرم بوده است با اين حال براى تأمين نيازهاى داخلى از استراليا گوشت وارد مى‌شود.


جنگلدارى

اندونزى دارى دومين ذخيره جنگل‌هاى استوائى در جهان با وسعتى در حدود ۱۲۰ ميليون هکتار مى‌باشد. نزديک به ۴۳ درصد از اين مناطق جنگلى جزء ذخاير طبيعى پارک‌هاى ملى و مناطق حفاظت شده بوده و ۵۷ درصد آن مورد بهره‌بردارى است. قطع درختان اين جنگل‌ها و صدور الوار آن يکى از مهمترين منابع درآمدهاى ارزى دولت مى‌باشد. در سال ۱۹۹۳، مجموع عوايد دولت از محل صدور محصولات چوبى ۵/۵ ميليارد دلار بود که پس از منسوجات دومين محصول صادراتى غير از نفت و گاز بوده است. دولت اندونزى براى کنترل روند قطع درختان جنگلى و مبارزه با پديده جنگل‌زدائي برنامه‌هاى گوناگونى را شروع کرده است.مثل تعيين نوع درختان مورد بهره‌بردارى و اخذ ماليات ويژه از صادرکنندگان محصولات چوبى براى احياى جنگل‌ها و تشکيل برنامه ملى جنگلداري از سال ۱۹۹۱. بسيارى از اين اقدامات در پاسخ به اعتراضات کشورها و محافل غربى طرفدار محيط زيست نسبت به قطع درختان جنگلى و برهم خوردن تعادل اکوسيستم در اندونزى بوده است.


دولت اندونزى براى تقويت کارخانه‌هاى فراورى چوب در کشور از سال ۱۹۷۹ با محدود کردن صدور الوار تلاش نمود تا زمينه صدور محصولات فرآورى شده چوبى را (مثل تخته ارّه شده، لوازم خانگى چوبي، کاغذ) فراهم نمايد. مهمترين بازارهاى صدور محصولات چوبى اندونزى عبارتند از : ژاپن، کره جنوبي، آمريکا و کشورهاى اروپائي.


در سال ۱۹۹۳ صادرات محصولات چوبى اندونزى به شرح زير بوده است:


تخته چندلا ۲/۴ ميليارد دلار، تخته ارّه شده ۳۹۱ ميليون دلار لوازم خانگى چوبى ۸۵۹ ميليون دلار، کاغذ و خمير کاغذ ۴۷۹ ميليون دلار.


ميزان توليد محصولات چوبى در اندونزى در سال ۱۹۹۳ نيز به شرح زير بوده است:


الوار فراورى نشده ۲/۲۵ ميليون متر مکعب، چوب فراورى شده ۵/۱۳ ميليون متر مکعب و تخته چندلا ۹ ميليون متر مکعب.

سرمايه‌گذارى

دولت اندونزى براى تشويق سرمايه‌گذارى داخلى و خارجى در بخش کشاورزى و ماهيگيرى و جنگلدارى از سال ۱۹۶۷، برنامه‌هاى مختلفى را به مرحله اجراء نهاده است که در نتيجه آن تا سال ۱۹۹۴ مجموعاً حدود ۱۷ ميليارد دلار سرمايه داخلى براى ۱۳۷۴ پروژه جذب شده است (شامل نزديک به ۱۳ ميليارد دلار براى ۷۵۵ پروژه کشاورزي، ۵/۲ ميليارد دلار براى ۳۲۴ پروژه ماهيگيرى و ۵/۱ ميليارد دلار براى ۲۹۵ پروژه جنگلداري). همچنين در همين مدّت ۴۵/۲ ميليارد دلار سرمايه خارجى نيز جذب شده است. (شامل حدود ۶/۱ ميليارد دلار براى بخش کشاورزي، ۳۴۶ ميليون دلار براى بخش ماهيگيرى و ۵۱۰ ميليون دلار براى بخش جنگلداري).

حفظ محيط زيست

حفاظت از منابع طبيعى و محيط زيست جزء اقدامات جديدى است که دولت اندونزى از طريق مکانيسم‌هاى مختلف تشويقى و برنامه‌ريزى‌هاى کلان به مرحله اجراء در آورده است. اين فعاليت‌ها شامل شناسائى و حفاظت از منابع آب و جنگل توجه به مناطق آسيب‌پذير ساحلى کنترل آلودگى ناشى از گسترش صنعت و گسترش اقدامات هوا‌شناسى و ژئو‌فيزيک مى‌باشد. سوهارتو سال ۱۹۹۳ را سال محيط زيست اندونزى اعلام کرد گونه‌هائى از حيوانات و گياهان بومى به‌عنوان حيوان ملي، حيوان نادر و گل ملي معرفى شد. در کنفرانس جهانى محيط زيست و توسعه معروف به اجلاس زمين در برزيل دو چهره فعال اندونزيائى به‌ اضافه جنبش رفاه خانواده (‌PKK)، در ميان ۷۴ برنده جايزه محيط زيست بودند.در سال ۱۹۹۱ نخستين مورد دادگاه محاکمه دو کارخانه مواد شيميايى به اتهام آلوده ساختن آب‌هاى سطحى و زيرزمينى برگزار شد.