روابط با کشورهاى منطقه بخش عمده‌اى از سياست خارجى مجارستان است و هدف آن در منطقه اين است که روابط سياسى و مناسبات اقتصادى گسترده‌اى را با کشورهايى که با آنها داراى نقاط مشترک تاريخي، سياسي، فرهنگى و اقتصادى است برقرار سازد. مهم‌ترين آنها گروه ويشگراد است که با تقسيم چکسلواکى به دو کشور اينک شامل چهار عضو مجارستان، لهستان، چک‌واسلواک مى‌باشد.



سازمان ابتکار اروپاى مرکزي:

چارچوب ديگر همکارى با کشورهاى هم‌جوار در قالب سازمان ابتکار کشورهاى اروپاى مرکزى (CEI) شکل مى‌گيرد. اين همکارى در زمينه‌هاى مختلف پيشرفت قابل ملاحظه‌اى داشته است. از ژانويه ۱۹۹۳ مجارستان رياست اين سازمان را به‌عهده دارد.


جامعه کارى منطقه کارپات و تيزا:

جامعه مزبو در ۲۳ ژانويه ۱۹۹۲ در نايئوفازا (Nioeghaza) به‌منظور همکارى و توسعه مشترک سرزمين‌هاى مجاور شامل اوکراين و چک‌اسلواک و لهستان و مجارستان تشکيل گرديد.

پيمان ويشگراد

اجلاس ويشگراد ميان مجار - لهستان و چک‌اسلواک روابط و نحوه همکارى و الحاق جوامع اروپايى و توسعه حمل و نقل و تضمين صلح دايم در شرق و مرکز اروپا را مطرح کرد.


چارچوب فعاليت اين پيمان ۲ مورد زير است:


۱. برقرارى ارتباط تنگاتنگ اقتصادى از طريق ليبراليزه کردن روابط تجارى


۲. هماهنگى ارتباط با بازار مشترک اروپا.


پيمان آسمان باز در ۲۴ مارس سال ۱۹۹۲ منعقد شد. اجلاس (CSCE) که کانادا و مجارستان نقش برجسته‌اى در آن داشته و در سال ۱۹۹۲ برگزار شد. در آذر ۷۰ پيمان همکارى و دوستى ميان مجارستان و رومانى پس از سال‌ها اختلاف امضاء شد. در چهل و ششمين و آخرين نشست کومکن در ۷/۴/۱۳۷۰ با شرکت نمايندگان بلندپايه از هشت کشور عضو شامل مجارستان، بلغارستان، روماني، لهستان، چکسلواکي، کوبا، مغولستان و شوروى طى يک نشست ۱۵ دقيقه‌اى پروتکل مربوط به انحلال کومکون را در بوداپست به امضاء رساندند.


در رابطه با پيمان ورشو آنتال نخست‌وزير وقت مجارستان اعلام نمود که پيمان ورشو هميشه به‌معناى ادامه تجاوز بوده است و انحلال آن رخداد مهمى مى‌باشد. در همين تاريخ ۵/۴/۱۳۷۰ آخرين نيروهاى ارتش شوروى از خاک مجارستان خارج شدند اين خروج به‌دنبال اشغال اين کشور پس از انقلاب سال ۱۹۵۶ در مجارستان بود و تحول بزرگى در اين کشور بود. در تخريب ديوار برلين بدون شک تلاش مجارستان نقش به‌سزايى داشت که به‌عنوان يک کشور درون بلوکى و برخلاف قوانين ورشو اجازه داد تا ده‌ها هزار مهاجر آلمان شرقى به‌سوى غرب سرازير شوند و راه را براى اتحاد دو آلمان هموار نمود.


مجارستان علاوه بر عضويت سازمان ملل در ۱۴ دسامبر ۱۹۵۵ در چارچوب پيمان‌هاى ورشو کومکون (شوراى همکارى اقتصادى اروپاى شرقي)، سى‌ سى دى - آسه - فائو - گات - ياآا - ايکائو - ايلو - ايتو - يونسکو - يوبو - وهو - ومو همکارى داشت. از فوريه ۱۹۹۴، مجارستان رسماً به‌عنوان عضو وابسته به اتحاديه اروپا پذيرفته شد.

عضويت در (DECD)

از روز ۱۴ خرداد ۱۳۷۰ مجارستان به عضويت سازمان توسعه همکارى‌هاى اقتصادى در آمد. اسناد مربوطه توسط وزير روابط اقتصادى بين‌المللى مجارستان در مرکز DECD در پاريس به امضاء رسيد.


از جمله سياست‌هاى محورى مجارستان، انعقاد پيمان‌هاى دوجانبه است. در اين ارتباط با ايتاليا پيمان دوجانبه بسته است. در جريان سفر نخست‌وزير مجارستان به فرانسه در شهريور ۱۳۷۰ مجارستان پيمان دوجانبه با فرانسه نيز امضاء کرد. اين پيمان‌ها به‌عنوان يکى از عناصر شبکه امنيتى خود پس از انعقاد پيمان‌هاى مربوط به ائتلاف اروپايى و امنيت اروپايى و پيمان‌هاى منطقه‌اى است. پيمان‌ها مبين همکارى‌هاى مستقيم دوجانبه، روابط رسمى و خصوصى اقليت‌هاى نژادي، کمک‌هاى فعالانه براى عضويت وابسته مجارستان در بازار مشترک بودند. در ۱۵ فوريه ۱۹۹۱ سران و نخست‌وزيران سه کشور مجارستان، چکسلواکي، لهستان موافقت‌نامه همکارى در خصوص فعاليت در راستاى ائتلاف اروپايى را به امضاء رساندند.


ناتو و مجارستان: مجارستان براى عضويت در ناتو تلاش مى‌کند زيرا خواستار يک سيستم امنيت منسجم براى اروپا است. پيمانى که امنيت اروپا را تضمين مى‌کند و اين کشور تمايل دارد در روابط نظامي، سياسى خود را با ناتو تحکيم نمايد. مقامات مجارستان معتقدند که فروپاشى بلوک نظامى شوروى سابق حضور ناتو و به‌خصوص آمريکا در اروپا ار ضرورى ساخته است. نماينده آمريکا تلاش ناتو را براى توسعه روابط با اروپاى شرقى را اعلام کرده و گفت سياست آمريکا تحکيم روابط امنيتى با مجارستان است.