مجموع ماهى‌هاى صيد شده در سال حدوداً ۴۸،۰۰۰ تن است. اين ميزان سال به سال کمى کاهش مى‌يابد. بيشتر شرکت‌هاى ماهيگيرى دولتى به صيد ماهى‌هاى خاکسترى و بعضى از ماهيگيران به‌صورت خصوصى به صيد ماهى سفيد مى‌پردازند. با توجه به اينکه ايتاليا براى ماهى بازار بسيار خوبى است، در چند سال اخير صيد ماهى و ساخت وسايل ماهيگيرى از پيشرفت زيادى برخوردار شده و بخش خصوصى سرمايه‌گذارى زيادى در اين مورد کرده است و به همين دليل کشتى‌هاى بزرگ ماهيگيرى که بيش از ۳۰ سال از عمر آنها گذشته از دور خارج شده‌اند. مصرف ماهى در کرواسى از استاندارد بين‌الملى يعنى ساليانه ۱۲ کيلوگرم کمتر بوده و در حدود ۷ کيلوگرم است، به همين دليل ماهيگيران بيشتر علاقه دارند ماهى‌ها را به‌صورت کنسرو درآورده به خارج صادر کنند.


بيش از ۹۰۰ کشتى و قايق ماهيگيرى که توسط ماهيگيران حرفه‌اى اداره مى‌شود در طول ۱۰۰ تا ۱۳۰ روز ماهيگيرى در سال در حدود ۱۴،۰۰۰ تن انواع ماهي، با کيفيت بالا را صيد مى‌کنند. ماهيگيران غيرحرفه‌اى و کسانى که ماهيگيرى را به‌عنوان ورزش مى‌شناسند نيز مقدار زيادى ماهى صيد مى‌کنند که اندازه آن ثبت نشده است. با توجه به تمام شواهد و قرائن هم‌اکنون خطرى در مورد کمبود ماهى براى صيد در درياى کرواسى وجود ندارد و از سقف ممکن ۲۵۰،۰۰۰ تن صيد ماهى در سال فقط ۲۰% آن صيد مى‌شود. اين اواخر سعى شده که با مدرن کردن وسايل صيد و حمل و نقل بهتر و پيدا کردن بازارهاى بيشتر و بهتر به مقدار صيد افزوده شود.

پرورش ماهى

از سال ۱۹۸۰ به‌طور روزافزون مراکزى به پرورش ماهى و حلزون پرداخته‌اند. اين مراکز در روين، زادار، شيبنيک و دوبرونيک هستند و قسمتى از بچه ماهى‌هاى پرورشى خود را از ايتاليا و فرانسه وارد مى‌کنند. بدين ترتيب طى دوسال در حدود ۵۰۰ تا ۵۵۰ تن ماهى از نوع لوبينا (Lobina)، ارادا (Orada) و ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ تن داگينه (Dagnje) در اين مراکز توليد شده است.


پرورش ماهى آب شيرين در کرواسى کم است ولى در عين حال از ارزش اقتصادى برخوردار هستند. از کل مساحت ۱۲،۵۰۰ هکتار استخر پرورش ماهى در حدود ۱،۲۰۰ کيلوگرم در هر هکتار استخر يعنى در حدود ۱۵،۰۰۰ تن ماهى به‌دست مى‌آيد. ماهى‌هاى سه ساله Seren (ماهى‌هاى قناتي) در حدود (۷۰%)، ماهى‌هاى سفيد (۱۵/%)، قزل‌آلا (۶%) و انواع گوناگون ديگر (۱۱%) توليدات را تشکيل مى‌دهند. در اين حالت سيستم ماهيگيرى به سمتى سوق داده مى‌شود که بتوان با استفاده از رشد و پرورش ماهى‌هاى کوچک در درياچه‌ها و يا به‌صورت مصنوعى حداکثر بازدهى را به‌دست آورد. براى توليد انواع ماهى‌ها، محل‌هائى که در آنجا آب‌هاى آلوده وجود ندارد از اولويت برخوردار مى‌باشند.

کارخانه‌هاى تهيه کنسرو ماهى

اولين کارخانه کنسروسازى در سال ۱۸۷۵ ساخته شده است. از ۵۹ کارخانه‌اى که زمانى در ايسترا و دالماتسيا مشغول به فعاليت بودند هم اکنون ۸ کارخانه باقى مانده که عبارتند از: اشکوليکا در پورچ، ميرنا در رونيه، پلاويتسا در کرس، آدريا در زادار، ماردشيچ در سالا، ساردينا در پوستيوا، يادرانکا در ولالوکا و نپتون در کوميژا. مجموع توليدات آنها ۳۰،۰۰۰ تن کنسرو و ۲۰۰۰ تن پودر و کمى روغن ماهى است. شرکت‌هاى بزرگى همچون يادران ريبولوا که از قسمت‌هاى مختلفى تشکيل شده در حدود ۱۵،۰۰۰ نفر کارمند و کارگر شاغل دارند که از ميان آنها حدوداً ۲۶۳۳ نفر در قسمت تهيه کنسرو ماهى کار مى‌کنند، در قسمت صيد در حدود ۵۵۵ نفر، در قسمت پرورش ماهى ۲۴۵ نفر، ماهيگيران پراکنده ۱۸۷۹، ماهيگيران ۱۰،۱۶۵ مشغول به‌کار هستند (اين اطلاعات مربوط به سال ۱۹۹۲ است).


حدود ۱۲۰ نفر متخصص و محقق در انستيتوهاى اسپليت، دوبرونيک، زاگرب، روينيا (Rovinje) و در دانشگاه‌هاى مختلف مربوطه در سطح کشور در مورد چگونگى پيشرفت در کار ماهيگيري، توليد بيشتر و حفاظت دريا دائماً مشغول تحقيق‌ هستند.