امامزاده عبدالله آيين‌ورزان
در کيلومتر هفت جاده تهران-فيروزکوه بقعه امامزاده عبدالله فرزند امام جعفر صادق (ع) واقع شده به امامزاده عبدالله افتح شهرت دارد. در بناى بقعه، کتيبه‌اى موجود نيست و تنها تاريخ ۷۳۰ هـ.ق بر روى ضريح چوبى نقش بسته است.
امامزاده عبدالله
بناى اين امامزاده در مسير جاده پيشوا-غياث‌آباد و در شرق روستاى غياث‌آباد قرار دارد. بناى اصلى بقعه در ميان بناى جديدالاحداث محصور است. صحن امامزاده شامل يک اتاق ۸٭۱۰ متر است که در جبهه جنوبى دو اتاقک با بدنه و سقف آينه‌کارى شده ديده مى‌شود. در ميانه اين اتاق گورى قرار دارد که از کف اتاق حدود ۵۰ سانتى‌متر بلندتر و داراى ضريح جديد است. در چها جهت اصلى پايه گنبد براى تأمين نور و روشنايى داخل صحن نورگيرهايى تعبيه کرده‌اند. نسب امامزاده عبدالله طبق تاريخ موجود، با واسطه به حضرت موسى بن جعفر (ع) مى‌رسد. در حال حاضر مسجدى در ضلع شرقى امامزاده به آن الحاق شده و زائرسراى وسيعى در طبقه بالاى آن احداث نمودند و در ضلع غربي، حسينيه مردانه و در ضلع شرقى حسينيه زنانه احداث شده است.
امامزاده عبدالله و عبيدالله دماوند
اين امامزاده از بناهاى بسيار زيباى اواخر قرن هفتم هـ.ق در منطقه دماوند است، بناى بقعه برجى آرامگاهى است با بدنهٔ مضرس و گنبد فيروزه‌اى رنگ که بر سطح خارجى آن، مهره‌هاى گچى مشاهده مى‌شود. در داخل، کتيبه‌اى حاوى آيات قرآن کريم وجود دارد.
امامزاده قاسم، شميران
ساختمان اصلى بقعه در زمان فتحعلى‌شاه قاجار توسعه يافت و ايوان بزرگ فعلى در طرف قبله بنا شد. بيرون بقعه و در گوشه جنوب غربى بناى قديم، هنوز طاق‌نماها و رومى‌هاى عهد صفوى مشهود است. گنبد بيرونى بنا پيازى شکل است و ساقهٔ آن با پوششى از کاشى خشتى با نقوش هندسى و خطوط کوفى بنايى تزيين شده است. صندوق امامزاده در سال ۹۶۳ هـ.ق در سى و سومين سال پادشاهى شاه‌تهماسب صفوى روى مرقد نصب شد.
گورستان امامزاده قاسم در زمين‌هاى پيرامون بنا به شکل پلکانى قرار گرفته و مقابر خانوادگى خانواده‌هاى قديمى و سرشناس تهران را در خود جاى داده است.
امامزاده قاسم وحيديه
اين امامزاده در محله جوقين يکى از محلات شهر وحيديه قرار دارد. بنا به دوران صفويه تعلق دارد و به احتمال زياد ايوان آن در دوره قاجار اضافه شده است. پلان بنا چهار ضلعى است و يک ايوان شرقى دارد که ورودى بنا را در خود جاى داده است. پوشش بقعه به صورت يک گنبد پله‌اى اجرا شده و پوشش ايوان به صورت طاقى است.
مصالح بنا، خشت و گل و سنگ و داخل آن با گچ اندود شده است.
امامزاده موسى
اين بقعه در روستاى خوروين در شمال غربى شهر کرج واقع است. بناى کوچک امامزاده با پلان مربع، از داخل داراى ابعاد تقريبى ۴۴۴٭۴۴۴ سانتى‌متر است. قطر ديوارها ۱۵۰ سانتى‌متر و سقف بنا، گنبدى است. در دوره‌هاى اخير در شمال بنا و در برابر ورودى امامزاده، ايوانى برپا داشته‌اند که ارتفاع آن ۷۷ سانتى‌متر بلندتر از کف بنا است. زير گنبد در ميان محوطه داخلي، ضريح چوبى گره‌سازى شدهٔ مشبک از چوب چنار با طرح چهار قل به بلندى ۱۵۵، درازاى ۲۳۰ و پهناى ۱۴۹ سانتى‌متر وجود دارد که صندوق مزار را در ميان گرفته است.
اين صندوق داراى دو کتيبه بزرگ به هم پيوسته به صورت دو حاشيه در بالا و پايين و تعدادى کتيبه‌هاى ناپيوسته و کوتاه در چهار طرف بدنه است.
امامزاده هادى و على‌نقى
در مسير کرج-قزوين، نرسيده به شهر هشتگرد و محل ينگه‌امام مقبره امامزاده هادى و على‌نقى از اولاد امام موسى‌کاظم (ع)، به چشم مى‌خورد. بناى اين امامزاده نزديک کاروانسراى ينگه و تپه بزرگ تاريخى واقع است.
اين بنا از دو قسمت يعنى ايوان شمالى در جلو و حرم اصلى در پشت آن تشکيل شده است. تزيينات ازاره جلوى ايوان به ارتفاع يک متر با آجر هفت رنگ دوره قاجاريه که نقش‌هاى آنها باهم ترکيب شده، شکل گرفته است.
سردر ورودى بنا داراى قوس بزرگ و لچکى‌هاى قوس سردر به شيوه معقلى تزيين شده است. نماى سطح داخلى حرم با گچ اندود شده و فاقد هرگونه تزيينات است. گنبد خارجى با پوشش زيرين حرم به صورت هرم دوازده ترک است که کاشى‌کارى آن ضمن تعمير قسمت‌هاى ديگر بنا در سال ۱۳۴۷ شمسى به طور کامل مرمت شد.
اين بنا از آثار دوره صفويه به شمار مى‌رود. درباره اين بقعه در سفرنامه ميرزاحسن فراهانى چنين آمده است: گويند دو نفر از اولادان حضرت موسى‌بن‌جعفر در اينجا مدفون هستند.