اندونزى با بسيارى از کشورهاى جهان داراى رابطه سياسى بوده و در اکثر آنها نمايندگى سياسى دارد. اسامى مهم‌ترين اين کورها عبارتند از: افغانستان، الجزاير، گينه، مالي، آرژانتين، اروگوئه،پاراگوئه،شيلي، استراليا، اتريش، بنگلادش، بلژيک، لوکزامبورگ، برزيل، پرو، بوليوي، بروئنى دارالسلام، بلغارستان، کانادا،چين، کلمبيا، کره شمالي، کره جنوبي، دانمارک، مصر، سودان، سومالي، جيبوتي، اتيوپي، فنلاند، فرانسه، آلمان، مجارستان، هند، جمهورى اسلامى ايران، عراق، ايتاليا، جامائيکا، باهاما، ژاپن، اردن، کنيا، کويت، بحرين، قطر، لائوس، ماداگاسکار، مالزي، مکزيک، پاناما، کوبا، مراکش، ميانمار، نپال، ناميبيا،زلاندنو، نيجيريه، غنا، ليبريا، نروژ پاکستان، گينه جديد پاپوا، لهستان، روماني، روسيه، عربستان سعودي، يمن، عمّان، سنگال، گامبيا،ساحل عاج، زئير، سنگاپور، اسپانيا، سرى لانکا، سورينام، سوئد، سوئيس، سوريه، لبنان، قبرس، تانزانيا، زامبيا، تايلند، هلند، فيليپين، تونس، ترکيه، امارات متحده عربي، انگلستان، آمريکا، واتيکان، ونزوئلا، ترينيداد و توباگو، ويتنام، يونان، صربستان، و مونته‌نگرو، زيمبابوه، ليبي، جمهورى چک، فلسطين، جمهورى اسلواک و جامعه اروپا.



طبق آمارهاى سال ۱۹۹۴، اندونزى داراى ۷۱ نمايندگى سياسى در خارج بوده و نيز ۷۰ کشور خارجى داراى نمايندگى در اين کشور هستند. در اين ميان روابط اندونزى با بعضى از اين کشورها از اهميت بيشترى برخوردار است که کشورهاى زير از آن جمله هستند.

آمريکا

روابط اندونزى و آمريکا در دوره سوهارتو گسترش زيادى پيدا کرده است و براى مثال آمريکا در نوسازى ارتش پارلمان و نظام مالى و تجارى اندونزى مشارکت داشته است. آمريکا تا سال ۱۹۹۴ مجموعاً ۵/۳ ميليارد دلار وام و کمک اقتصادى در اختيار اندونزى نهاده و ۱۱،۰۰۰ بورس تحصيلى براى اتباع اندونزى فراهم کرده است (از جمله ۶۱۱ بورس در مقطع دکترا). ۸ نفر از اعضاء کابينه فعلى جزء بورسيه‌هاى مذکور هستند. با اين حال روابط اندونزى با آمريکا به‌ويژه در دوره پس از جنگ سرد با مشکلاتى نيز همراه بوده است که مهم‌ترين آنها عبارت است از اعتراض آمريکا نسبت به نقص حقوق بشر و تخريب محيط زيست در اندونزى و نگرانى اندونزى از اقدامات حمايت‌گرانه آمريکا در تشکيل بلوک‌هاى تجارى (ايجاد مانع بر سر صادرات اندونزي) براى مثال آمريکا از سال ۱۹۹۲ به بعد، کمک‌هاى آموزشى نظامى خود به اندونزى را به‌دليل نقص حقوق بشر در تيمور شرقي، قطع کرد و در ژوئيه ۱۹۹۳ با فروش چهار فروند جنگنده دست دوم F-5 از اردن به اندونزى مخالفت کرد و نيز در سال‌هاى ۱۹۹۳ و ۱۹۹۴ تهديد نمود که در صورت عدم بهبود شرايط کارگرى اندونزى تلاش نموده تا با اتخاذ سياست‌هاى مختلف و مذاکره با مقامات آمريکايى به اين اختلافات خاتمه دهد.


استراليا

روابط اندونزى با استراليا تا مدت‌ها ، به‌دليل انتقاد مطبوعات استراليايى از فساد هيئت حاکمه اندونزى و نقص حقوق بشر در اين کشور دچار تيرگى سردى بوده ولى از اواخر دهه ۱۹۸۰ ميلادى رو به بهبود نهاده است. توافق دو کشور در مورد بهره‌بردارى مشترک از منابع نفت و گاز دهانه تيمور (آب‌هاى واقع در جنوب جزيره تيمور و شمال استراليا) در فوريه ۱۹۹۱، گام مهمى در ارتقاء روابط دو کشور بود. پرتغال در اعتراض به اين توافق عليه استراليا به ديوان بين‌المللى داورى لاهه شکايت کرد که نتيجه‌اى در بر نداشت. در دهه ۱۹۹۰ ميلادي، تبادل ديدار ميان مقامات دو کشور فزونى گرفت به گونه‌اى که پل کيتينگ نخست وزير استراليا تا سال ۱۹۹۵، پنج بار از اندونزى ديدار کرد. وزراى خارجه، دفاع و تجارت استراليا نيز تحقيقات و تکنولوژى در سال ۱۹۹۵ از استراليا ديدار کردند. قرار است سوهارتو رئيس جمهور اندونزى نيز در آينده به استراليا سفر کند. دو کشور در زمينه مبادلات تجاري، انجام تمرينات مشترک نظامى و مراودات فرهنگى به پيشرفت‌هاى مهمى دست يافته‌اند، با اين حال حضور تيمورى‌ها در استراليا و اعتراض افکار عمومى و مطبوعات استراليا نسبت به نقص حقوق بشر در تيمور شرق، از جمله مسائلى است که هر چند يک‌بار روابط دو کشور را متأثّر مى‌سازد. آخرين تحول در روابط دوکشور امضاى توافق‌نامه همکارى‌هاى امنيتى در دسامبر ۱۹۹۵ مى‌باشد.