ساختار و حرکات مشترک در پرتاب‌ها
توجه داشته باشيد که در سرتاسر اين بخش دستورالعمل‌هاى ارائه‌شده در قسمت توصيف تکنيک و مراحل آموزش مربوط به پرتاب‌کننده‌هاى راست‌دست است.
وضعيت شروع
در وضعيت شروع پرتاب‌کننده وسيله را طبق اصول تکنيکى صحيح در دست گرفته، يک وضعيّت مطلوب آماده شدن براى ورود به مرحله بعدى را به‌خود مى‌گيرد. نحوهٔ قرار گرفتن در وضعيت شروع، اغلب تحت تأثير تفاوت‌هاى فردى است. در اين مرحله پرتاب‌کننده بايد به يک تعادل منطقى براى شروع حرکت رسيده باشد. اين مرحله تأثير مستقيمى بر مسافت پرتاب‌شده ندارد ولى عدم برخوردارى از تعادل جسمانى و روانى در اين مرحله مى‌تواند به يک پرتاب ضعيف منتهى شود.
ايجاد اندازهٔ حرکت
مرحله‌اى است که در طى آن سرعت لازم براى مرحله پرتاب ايجاد مى‌شود. پرتاب‌کننده و وسيله پرتاب‌شونده به‌طور همزمان تا يک سطح مطلوب و بهينه شتاب مى‌گيرند.
وضعيت توانمند
مراحل ايجاد اندازهٔ حرکت و پرتاب را به‌هم متصل مى‌کند وضعيت توانمند در واقع بخشى از مرحله رها کردن با پرتاب است. اين مرحله يک مرحله بسيار کوتاه است که داراى وجوه و عناصر مشترکى در کليه پرتاب‌ها با اندکى تفاوت در پرتاب چکش است که مى‌توان آنها را مشخص کرد.
وجوه مشترک يک وضعيت توانمند در پرتاب‌ها عبارتند از:
ـ در اين مرحله بدن بايد داراى تعادل باشد.
ـ هر دو پا با زمين در تماس هستند.
ـ وزن بدن روى پاى راست قرار دارد.
ـ پاشنهٔ پاى راست و پنجهٔ پاى چپ در يک خط قرار دارند.
ـ بدن تا حدودى در جهت عکس مسير پرتاب به عقب خم مى‌شود.
ـ در وضعيت مطلوب چانه ـ زانو ـ پنجه ورزشکار در يک خط قرار دارد.
بازيابى
در مرحلهٔ بازيابى پرتاب‌کننده براى حفظ تعادل و جلوگيرى از خطا با تعويض پا يا برداشتن يک گام ديگر (پرتاب نيزه) يا ترمز کردن پاى جلو و ايستادن روى آن، سرعت باقى‌مانده را در محدودهٔ قوانين کنترل مى‌کند.
رها کردن �پرتاب�
در مرحلهٔ پرتاب يا رها کردن سرعتى که در مراحل قبل ايجاد شده به‌اضافهٔ سرعتى که در حين خود مرحلهٔ پرتاب توليد مى‌شود از پرتاب‌کننده به ابزار پرتاب‌شونده منتقل مى‌شود. هدف اين مرحلهٔ دست‌يابى به بالاترين سرعت ممکن است.
جنبه‌هاى مشترک يک پرتاب مؤثر عبارتند از:
- به‌کارگيرى کاملاً هماهنگ و پشت سر هم مفاصل درگير.
اين کار يعنى به‌کار گرفتن ترتيبى مفاصل مچ پا، زانو، لگن، شانه، آرنج، و انگشتان دست و در نهايت انتقال نيرو از طريق آخرين بند انگشتان به ابزار پرتاب‌شونده.
- ابتدا، به‌کارگيرى عضلات قوى‌تر و کندتر پاها براى بالا آوردن بدن و سپس استفاده از عضلات ظريف‌تر و سريع‌تر. اين کار با عمل چرخش لگن مربوط به پاى راست و باز شدن آن به طرف بالا و چپ اجراء مى‌شود به‌طورى‌که پس از چرخش مطلوب لگن و پاى راست نيروى ايجاد شده به عضلات تنه و سپس به شانه و دست‌ها براى پرتاب نهائى منتقل مى‌شود (در واقع نيمهٔ پائين بدن زودتر از نيمهٔ بالاى آن مى‌چرخد).
- عمل ترمز کردن پاى جلوئى (چپ) در آخرين مرحله.
اين کار موجب توليد يک حرکت عمودى با توقف ناگهانى سمت چپ شده، در نتيجه سمت راست پرتاب‌کننده شتاب بيشترى مى‌گيرد.
- ايجاد يک وضعيت قوس‌مانند در بدن پرتاب‌کننده.
دست‌يابى به اين وضعيت موجب مى‌شود که در عضلات تنه، شانه و دست‌ها تنش مطلوبى مانند آنچه که در کمان درست قبل از رها شدن ايجاد مى‌شود، توليد شود که مى‌تواند براى سرعت و شتاب دادن به بدن مورد استفاده قرار بگيرد.
- سد کردن بالاتنه.
در اينجا حرکت چرخشى تنه به طرف چپ در خلال پرتاب به‌وسيلهٔ طرف چپ متوقف مى‌شود و انجام اين کار باعث مى‌شود که مقاومت لازم براى شتاب‌گيرى در اختيار طرف راست قرار گيرد.