اولين شبى را که خانه از وجود مرده خالى مى‌شود شب شام غريبان مى‌نامند. در شب شام غريبان در محلى که ميت بسترى بوده است يک عدد خشت خام مى‌گذارند. بعد وسط خشت را سوراخ مى‌کنند و شمعى در سوراخ خشت قرار مى‌دهند. آنگاه شمع را روشن مى‌کنند و يک مشت برگهٔ زردآلو (در خراسان برگهٔ زردآلو را کشته (keŝta) مى‌گويند و برگه‌هائى را که روى خشت خام بالاى سر ميت گذاشته مى‌شود کشتهٔ ميت مى‌خوانند) و چند حبه قند نيز در اطراف شمع روى خشت مى‌ريزند زيرا عقيده دارند که ميت در شب اول به خانه و مأواى قديم خود مى‌آيد تا ببيند آيا بازماندگان وى به ياد او هستند يا خير؟ اين شمع بايد روى خشت تا آخر بسوزد و هروقت تمام شد به‌جاى آن فوراً شمع ديگرى روشن کرده روى خشت مى‌گذارند.
روز سوم مجدداً مجلس روضه‌اى ترتيب مى‌دهند و تقريباً همان مراسم و اعمالى را که در مجلس ترحيم به‌جاى آورده‌اند يعنى يک سوزنى يا يک شال ترمه در وسط اتاق پهن مى‌کنند و سى پاره و گلاب‌پاش و قاووت و خرما در آن مى‌گذارند. صاحب عزا جلو در ورودى مى‌نشيند دوستان و آشنايان ميت يک‌يک مى‌آيند و فاتحه مى‌خوانند و به صاحب عزا سر سلامتى مى‌دهند و براى ميت طلب آمرزش مى‌کنند. در پايان مجلس نيز آخوندى بالاى منبر مى‌رود و حديث و روايت مى‌گويد و از دنيا و آخرت و حيات و مرگ مطالبى بيان مى‌دارد سپس صفات حميدهٔ ميت خصوصاً ايمان و طهارت او را مى‌ستايد و دست آخر ذکر مصيبت شهداى کربلا را مى‌کند و ياالله مى‌گويد و مجلس به اين طريق پايان مى‌پذيرد.
در مجالس ترحيم زنانه در پايان مجلس، آتو يا روضه‌خوان زن پس از بيان حديث و روايت و شرح وقايع کربلا چند بيت سوزناک در فراق يار از دست رفته مى‌خواند سپس دست‌ها را بالا مى‌برد و چشم به آسمان مى‌دوزد و اين دعا را به آهنگ مخصوص ترنم مى‌کند:
| الهى تو بر خفتگان لحد | مدد کن مدد کن مدد | |
| الهى تو بر ساکنان قبور | به باران تو باران نور | |
| ميان قبرشان شمعى برافروز | که نه غايب شود در شب نه در روز | |
| قبر را بهر ايشان روضه گردان | کفن را بهر ايشان حلّه گردان |
به روح پاک اولياء و روان تابناک انبياء و مقربان درگاه الله و شهداى دشت کرب و بلا و محمد مصطفى و حسن مجتبى و حسين شهيد دشت کرب و بلا پدر جمع حاضر و صاحب اين مکان و منزل همه را صغيراً و کبيراً عرباً عجماً بيامرز، الخصصو اين نورفتهٔ مرحومهٔ معلومهٔ حاضر را... يک بارالحمد و سه بار سورهٔ اخلاص بخوان... (جمعيت حمد و اخلاص مى‌خواند و آتو ادامه مى‌دهد) و اِنْ کانَ مِنَ‌المقرّبين فروحٌ و ريحانٌ و جنتٌ نعيم، والسّلام فى‌الاولين والسّلام فى‌الاخرين. اللهم اغفر للمؤمنين و المومنات و المسلمين و المسلمات و الاحياء منهم و الاموات، استجابت دعوات، برآمدن حاجات.
| ميان واقعه ديدم به عالم عرصات، | که مى‌زدند به ميزان عدل صوم و صلات، | |
| من از گناه بد خويش مانده بودم مات، | که ناگه از طرف هادى دليل نجات، | |
| به من بگفت که اى دور مانده از حسنات، | غمين مباش و بگو اين کلام با برکات: |
(جمعيت صلوات مى‌فرستند).