عضويت در مجامع و سازمانهاى بينالمللى پاکستان چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا پاکستان در سازمان ملل متحد، جنبش عدم تعهد، سازمان کنفرانس اسلامي، همکارى منطقهاى جنوب آسيا و سازمان همکارى اقتصادى (اکو) عضويت دارد. پس از اشغال افغانستان پاکستان فعاليت چشمگيرى را در سازمان ملل آغاز نمود. اين کشور از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۴ عضو غير دائم شوراى امنيت بوده است. اين کشور عضو ۱۶ سازمان تخصصى وابسته به سازمان ملل متحد و نيز ۳۳ سازمان بينالمللى ديگر است. تا سال ۱۹۷۲ پاکستان عضو جامعه کشورهاى مشترکالمنافع بود. اما در اين سال به عنوان اعتراض به مواضع هند و انگليس در قبال جنگ ۱۹۷۱ و استقلال بنگلادش از عضويت اين جامعه خارج شد. در دههٔ هشتاد اين کشور کوشش نمود که مجدداً عضو اين جامعه گردد ولى با مخالفت هند مواجه مىگرديد، تا اينکه در اکتبر ۱۹۸۹ مجدداً به عضويت اين جامعه درآمد. در سال ۱۹۷۹ در پى انحلال پيمان نظامى منتو، پاکستان به عضويت جنبش عدمتعهد پذيرفته شد. اما همواره موضع بىطرفى اين کشور از طرف هند و شوروى زير سؤال برده شده است. آنها پاکستان را متهم مىکنند که به رغم تعهد به بىطرفى به آمريکا نزديک است. اين کشور همچنين يکى از اعضاءِ فعال سازمان کنفرانس اسلامى است. در اجلاس وزراى خارجه کشورهاى عضو در صنعا در دسامبر ۱۹۸۴ شريف الدين پيرزاده وزير دادگسترى پاکستان براى يک دوره سه ساله دبير کل سازمان کنفرانس اسلامى گرديد. نوازشريف در هشتمين اجلاس سران سازمان کنفرانس اسلامى که د ر۱۰ دسامبر ۱۹۹۷ در تهران تشکيل شد، شرکت نمود. پس از کودتاى نظامى اکتبر ۱۹۹۹ ژنرال مشرف در پاکستان، عضويت اين کشور در جامعه کشورهاى مشترکالمنافع بهحالت تعليق درآمد. دونالدمک کينون دبير کل جامعه کشورهاى مشترکالمنافع در ۲۷ اوت ۲۰۰۰ وارد اسلامآباد شد تا با مقامات پاکستان در مورد تحولات سياسى اين کشور و جايگاه پاکستان در جامعه مزبور گفتگو نمايد. وى گفت: پاکستان از جامعه کشورهاى مشترکالمنافع اخراج نخواهد شد اما فشار به دولت نظامى جهت اعاده سريع حکومتى مبتنى بر دمکراسى و قانون اساسى تداوم خواهد يافت. پاکستان همچنين در گروه دي- ۸ نيز عضويت دارد. ايده همکارى بين کشورهاى مهم در حال توسعه به وسيله دکتر نجم الدين نخست وزير سابق ترکيه در طى سمينار همکارى براى توسعه که در اکتبر ۱۹۹۶ در استانبول برگزار گرديد، مطرح شد. نمايندگانى از بنگلادش، مصر، اندونزي، ايران، مالزي، نيجريه و پاکستان در اين سمينار شرکت کردند، به اين ترتيب گروه دى - ۸ بهطور رسمى با تشکيل اجلاس سران در استانبول در ۱۵ ژوئن ۱۹۹۷ تأسيس شد. اعلاميه استانبول که در اجلاس افتتاحيه تصويب شد، اهداف اين گروه را چنين ذکر مىکند: بهبود وضعيت کشورهاى در حال توسعه در اقتصاد جهان، ايجاد فرصتهاى جديد در روابط تجاري، افزايش مشارکت در تصميمگيرى در سطح بينالمللى در فراهم نمودن استانداردهاى بهتر زندگى براى کشورهاى عضو. دومين اجلاس سران اين سازمان در مارس ۱۹۹۹ در داکا برگزار شد، و اعلاميه داکا که در اين اجلاس تصويب شد بر افزايش همکارى بين کشورهاى عضو در زمينه کسب اهداف سازمان تأکيد مىکرد. ارکان اصلى سازمان دى - ۸ اجلاس سران (رکن عالي)، شوراى وزراى خارجه (رکن تصميمگيري) و کميسيون (رکن اجرائي) که از مقامات ارشد کشورهاى عضو تشکيل شده، مىباشد. براى تسهيل ارتباط بين کشورهاى عضو يک واحد هماهنگى بهوسيله دبيرکل استانبول تأسيس شده است. سومين اجلاس سران در ۲۵ فوريه ۲۰۰۱ در قاهره برگزار شد که ژنرال مشرف در آن شرکت کرد. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها