براى اولين بار در سال ۱۳۰۴ دو کشور مبادرت به استقرار روابط سياسى نمودند. در سال ۱۳۱۰ عهدنامه مودّت و يک پروتکل بين دو کشور به امضاء رسيد.


در سال ۱۳۴۳ نمايندگى‌هاى سياسى دو کشور به سفارت‌گيرى ارتقاء يافتند. در ۱۳۴۸ به منظور ايجاد تسهيلات براى مسافرت اتباع دو کشور موافقت‌نامه لغو رواديد بين دو دولت ضمن تبادل‌نامه‌هائى امضاء شد.


روابط اقتصادى دو کشور نيز از سال ۱۳۵۱ بتدريج گسترش يافت. در سال ۱۳۵۳ دولت فنلاند تصميم به افتتاح سفارت مقيم در تهران گرفت و از اين سال رفت و آمد هيأت‌هاى اقتصادى آغاز گرديد. در سال ۱۳۵۴ يک هيأت بازرگانى فنلاند به ايران سفر و پروتکل همکارى‌هاى اقتصادى بين دو کشور به امضاء رسيد.


عمده‌ترين رفت و آمد سياسى قبل از انقلاب به سفر محمدرضا پهلوى و فرح برمى‌گردد که در سال ۱۹۷۵ از فنلاند ديدار نمودند. در تاريخ ۱۲ ژوئن ۱۹۷۵ يادداشت تفاهم همکارى‌هاى اقتصادى و فنى بين دو کشور امضاء گرديد. در سال‌هاى ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ در فنلاند و ايران کميسيون مشترک اقتصادى دو کشور تشکيل جلسه داد. در سال ۱۹۷۷ موافقت‌نامه حمل و نقل جاده‌اى بين دو کشور به امضاء رسيد. تا سال ۱۹۸۷ فنلاند از خريداران نفت ايران بود و حجم اين برداشت نفت روزانه بين ۱۰ الى ۳۰ هزار بشکه مى‌رسيد.


در سال ۱۳۵۷ قرارداد احداث ۳۵۲۸ واحد مسکونى در لويزان و تهران‌پارس بين وزارت مسکن و شهرسازى ايران و يک شرکت ساختمانى فنلاند به نام فين - ايران به ارزش ۱۵۰ ميليون دلار به امضاء رسيد که طرف فنلاندى پروژه فوق را با شروع انقلاب رها نمود و هنوز يکى از اختلافات حل نشده دو کشور مى‌باشد. اصل قرارداد در تاريخ ۹ تير سال ۱۳۵۹ به علت تخلف پيمانکار فنلاندى از طرف وزارت مسکن فسخ گرديد.