قانون اساسى، تحوّلات و ويژگىهاى آن شیلی چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بحرین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا قانون اساسى سال ۱۹۸۱ در حقيقت تشريحکننده انتقال به دموکراسى و جداسازى رئيس جمهور از دستهبندىهاى نظامى و زمينهساز انتخابات رياست جمهورى و برقرارى مجدد مجالس دوگانه قانونگذارى شامل مجلس سنا که سناتورهاى آن براى مدت هشت سال انتخاب مىشوند و مجلس نمايندگان با دوره چهار ساله، گرديد. در اين قانون اساسى همچنين تشکيل شوراى امنيت ملّى شامل رئيس جمهور، سران نيروهاى نظامى و پليس، رئيس دادگاه عالى و مجلس سنا پيشبينى شده است. در جولاى ۱۹۸۹ برپائى يک رفراندوم ملّى به تصويب ۵۴ اصلاحيه در قانون اساسى انجاميد که ۴۷ اصلاحيه آن از سوى دولت و ۷ اصلاحيه نيز توسط شوراى نظامى پيشنهاد گرديده بود. در ميان پيشنهادات مذکور موضوعاتى همچون: - افزايش تعداد سناتورهائى که به وسيله رأى مستقيم مردم به مجلس راه مىيافتند از ۲۶ سناتور به ۳۸ - تضمين سيستم چند حزبى - تقليل مدت زمان رياست جمهورى (از سال ۱۹۸۹ به بعد) به چهار سال - عدم اجازه به انتخاب مجدد بلافاصله رئيس جمهور و حذف حق رياست جمهور مبنى بر انحلال کنگره به تصويب رسيد. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها