در دوران جنگ جهانى اول به‌علّت وجود ناملايمات ناشى از جنگ در دو کشور ايران و اتريش و سرانجام شکست اتريش و اشغال ايران از طرف روس‌ها و انگليسى‌ها، با وجود اعلام بى‌طرفي، بازرگانى دو کشور به حال رکود درآمد تا که سال ۱۹۲۰ميلادى نيز ادامه داشت.


در آغاز دهه ۱۹۲۰ ميلادى به ‌تدريج بازرگانان دو کشور فعاليّت‌هايى را آغاز نمودند و اتريشى‌ها اقامت گزيده در ايران به ‌منظور برقرارى دوباره روابط اقتصادى بسيار کوشيدند. در سال ۱۹۲۴ ميلادى يک مهندس اتريش با دريافت اجازه از دولت ايران و اخذ امتياز نمايندگى کارخانجات هواپيماسازى يونکر (Junker) به تأسيس خطوط هوايى در ايران مبادرت ورزيد - اين خطوط تا سال ۱۹۲۸ ميلادى فعّال بود و در اين سال توسط دولت ايران خريدارى شد و شرکت هواپيمايى ايران داير گرديد.


قرارداد بازرگانى ۱۸۷۵ ميلادي، تقريباً پس از جنگ جهانى اول به حال تعليق درآمد و در سال ۱۹۲۸ ميلادى هيئتى جهت برقرارى روابط دو کشور و ايجاد ارتباط بازرگانى و اقتصادى به ايران آمد که به‌دنبال آن قرارداد جديد بازرگانى در همان سال بين طرفين در تهران به امضاء رسيد، به يارى اين هيئت و به‌خصوص رئيس آن آقاى گولد (Gold) و همکارى کارشناسان سوئيسي، بانک ملّى ايران تأسيس شد که آقاى گولد براى مدّت کوتاهى رياست اين بانگ را خود بر عهده داشت.


در اين سال‌ها که بسيارى از اتريشى‌ها به ‌علّت شکست اتريش در جنگ و متلاشى شدن امپراتورى اتريش مجارستان، در کشور خود با بيکارى روبه‌رو بودند براى پيدا کردن کار به ايران آمدند. آنها در ايجاد راه‌ها، راه‌آهن، پل‌ها و ساخت تونل تلاش پرثمرى از خود نشان دادند و چند تن از آنان به‌هنگام ايجاد تونل و راه‌آهن ايران جان باختند.


بازرگانى ايران و اتريش از سال ۱۹۱۹ تا سال ۱۹۳۸ ميلادى (سال الحاق اتريش به آلمان) به نفع ايران جريان داشت. به ‌طورى که ميزان واردات ايران از اتريش در سال ۱۹۳۳ ميلادى به ۵۱۱،۰۰۰ شلينگ و صادرات ايران به اتريش در همان سال به حدود سه‌ برابر (۱،۵۳۰،۰۰۰ شلينگ) رسيد. پس از الحاق اتريش به آلمان بازرگانى دو کشور متوقف شد.