اين شيوه از کوچ، جابهجائى و حرکت متناوب و مستمر ييلاقى ـ قشلاقى است. در واقع ايلات و طوايف کوچندهاى هستند که تقريباً کوچى شبيه عشاير مرکزى دارند که حول و حوش زاگرس صورت مىگيرد. کوچ در اينجا حرکت منظم فصلى است که با توجه به شرايط آب و هوائى و اقليمى با مسافتى طولاني، گاهى حدود ۵۰۰ کيلومتر انجام مىگيرد و مشتمل به سه قلمرو ييلاق، قشلاق و ميانبند است.
قلمرو ييلاقى
شامل قسمتهاى شمالى منطقه در لابهلاى کوهها و درههاى ارتفاعات کوه پنج، چهل تن، هزار، لالهزار. جبال بارز، در حول و حوش شهرهاى بافت (با ارتفاع ۲۲۷۰ متر) و بخشهاى تابعه، بردسير (با ارتفاع ۲۰۴۰ متر)، سيرجان (با ارتفاع ۱۷۳۵ متر) و قسمتهاى شمالى شهرستان جيرفت (بخش ساردوئيه) مىباشد که اين محدوده بهدليل کوهستانى بودن و ارتفاع، داراى زمستانهاى سرد و پربرف و تابستانهاى معتدل يا جمنزارها و گياهان سردسيرى است که از اواخر ارديبهشتماه هر سال تا اواخر آبانماه پذيراى تعداد زيادى از اين ايلات و طوايف است. اين قلمرو سرچشمهٔ اصلى رود هليلرود، تنها مجراى اصلى و دائمى آبهاى اين منطقه است. در فصل زمستان بسيارى از قسمتهاى آن از سکنه خالى مىشود. و در فصل تابستان که عشاير حضور دارند، بازار شهرها و بخشهاى آن از رونق کافى برخوردار است.
قلمرو قشلاقى
قسمتهاى جنوبى منطقه که داراى سرزمينى پستتر، با ارتفاعى کمتر از ۹۰۰ متر، محدوده شهرستان جيرفت (قسمتهاى جنوبي)، جيرفت با ارتفاع ۶۸۵ متر و بخشهاى تابعه، شهرستان کهنوج و بخشهاى تابعه با ارتفاعى به مراتب پائينتر از جيرفت و قسمتهاى جنوبى شهرستان بافت (ارزوئيه) بهعلاوه قسمتهائى از استان هرمزگان (بخش حاجى آباد از توابع شهرستان بندرعباس و روادان از توابع شهرستان ميناب). قلمرو قشلاقى تعدادى از اين ايلات و طوايف است.
اين قلمرو داراى زمستانهاى معتدل و تابستانى گرم و سوزان و داراى زمينهاى حاصلخيز و مراتع پرعلف است. در فصل بهار سراسر منطقه پوشيده از چمنزارهاى سرسبز گرمسيرى است که با شروع فصل گرما کمکم خشک مىشود.
بلندترين ارتفاعات اين منطقه، کمتر از ۱۵۰۰ متر تجاوز مىکند که با در نظر گرفتن ارتفاع شهرهاى منطقه ييلاقى بهخوبى تفاوت اين دو منطقه آشکار مىشود. اين منطقه با توجه به شرايط آب و هوائى و حاصلخيزى خاک و غيره در گذشته داراى جنگلهاى انبوه بوده که هنوز بقاياى آنها بهصورت پراکنده در جاىجاى منطقه، بهخصوص در حاشيه رود هليلرود مشاهده مىشود.
قلمرو ميانبند
حد فاصل مشخصى از ييلاق و قشلاق که مراتع بهاره و پائيزه در آن واقع شده ميانبند ناميده مىشود، در واقع آن قسمت از مراتع مىباشد که در فصل بهار يا پائيز (فصل کوچ) ميزبان ايلات و طوايف کوچرو، با کوچ بلند است. عمدهترين آن بخش اسفندقه و بلوک از شهرستان جيرفت، (در قسمت مياني)، دهستان دلفارد در قسمت شرقى و ارزوئيه و قسمتهاى جنوبى شهرستان سيرجان در قسمت غربي، است.