عشاير استان ايلام
در استان ايلام منطقه کوهستانى کبيرکوه در شرق و کوه مانشت در شمال، اين استان را بدو بخش ييلاقى و قشلاقى تقسيم کرده است. بلندى‌هاى کبيرکوه محل ييلاق عشاير استان است. طوايف مستقر در ايلام زمستان را در مناطق غربى و جنوبى استان و در جلگه‌هاى مهران و دهلران مى‌گذرانند. ايلات خزل، ملکشاهي، ارکوازي، شوهان، ميش خاص و کرد در استان ايلام زندگى مى‌کنند. علاوه بر عشاير استان بخشى از ايلات ترکاشوند، جمير، زوله از استان همدان و باختران و ايلات حسنوند از لرستان به مناطق قشلاقى اين استان کوچ مى‌نمايند.
در ۱۳۶۶ عشاير کوچنده دوره ييلاقى ۸۵۷۲ خانوار با جمعيتى حدود ۶۳،۰۰۰ نفر و عشاير دوره قشلاقى آن بيش از ۱۰،۰۰۰ خانوار با جمعيتى حدود ۷۵،۰۰۰ نفر بود. دامدارى مهم‌ترين وسيله گذران زندگى عشاير کوچنده است، در سراسر استان در دامنه و مرتفعات زاگرس جنگل‌هاى بلوط پوشش گياهى را تشکيل داده است که در زندگى اين عشاير ابعاد اقتصادى يافته است.
- صنايع دستى عشاير استان:
ريسندگى و بافتن قالي، گليم، سياه چادر، خورجين، طناب، نمد و رويه گيوه است. عشاير ايلام به زبان‌هاى کردي، لررى و عربى سخن مى‌گويند.
ايل ملک شاهى
سوابق ايل
ملک‌شاهى از ايل‌هاى بزرگ و معتبر استان ايلام مى‌باشد که در بخش ارکواز (بخش ملکشاهي) تابع شهرستان مهران سکونت دارد.
مردم اين ايل که از اهالى قديمى و اصيل منطقه مى‌باشند و هم‌چنين ديگر کوج‌نشينان ايلام در گذشته يکى از قديم‌ترين حکومت‌هاى محلى و تقريباً خودمختار را داشته‌اند، اما اين خودمختارى هرگز به معناى عدم اطاعت از حکومت مرکزى نبوده و از آن در هيچ دوره به نفع خارجيان استفاده ننموده‌اند.
عشاير اين منطقه بهترين مدافعين خط مرزى بوده‌اند و هنگام بروز فتنه در کشور عثمانى (ترکيه و عراق امروزي) کوچ‌نشينان ملک‌شاهى و مردم ساير ايل‌ها هميشه به‌طور مؤثر و جدى خط مرزى را با تدابير نظامى و سياسى حفظ کرده‌اند. چنانکه هرگز تجاوز بيگانه در اين قسمت از ايران زمين صورت عمل به خود نگرفته است.
تشکيلات اجتماعى و سياسى
نظام اجتماعى در ايل ملک‌شاهى بر اساس خويشاوندى استوار بوده و همانند ديگر ايل‌ها، پدر تبار مى‌باشند و از تعدادى واحد پدر تبار تشکيل شده است.
زندگى مردم اين ايل بسيار ساده مى‌باشد و روابط بين اعضاء تا حدى مردمى بوده است. معمولاً از يک تفر که رياست و رهبرى گروهى را به عهده دارد (توشمال = کدخدا يا خان) تبعيت مى‌کنند.
اقتصاد ايل ملک‌شاهى
;يگر کوچ‌نشينان از طريق پرورش دام و کشاورزى امرار معاش مى‌کنند. دامدارى مهم‌ترين معيشت مردم ملک‌شاهى است.
علاوه بر آن از کشاورزى هم غافل نبوده‌اند ولى اساس اقتصاد ايشان را توليدات دامى و نظام دامپرورى تشکيل مى‌دهد.
محصولات زراعتى آنان گندم، جو و ذرت مى‌باشد، صنايع دستى ايشان شامل: قالي، گليم و جاجيم‌بافى است.