تجارت خارجى

توسعه اقتصادى

کشور فيليپين از نظر تقسيم‌بندى جهانى جزو گروه کشورهاى در حال توسعه است ولى با اين حال، رشد سالانه اين کشور با ساير کشورهاى آسه‌آن از متوسط رشد کمترى برخوردار مى‌باشد.

فيليپين در سال ۱۹۸۲ به بالاترين سطح توسعه اقتصادى دست يافت. سهم بخش صنايع در توليد ناخالص داخلى ۲۴ درصد و سهم بخش کشاورزى حدود ۲۲ درصد بوده است.

توزيع درآمد و ثروت در اين کشور نامتعادل‌تر از ساير کشورهاى آسه‌آن مى‌باشد. عدم اشتغال و بيکارى پنهان به‌طور جدى در شهرها و روستاها وجود دارد. همچنين براساس آمار سال ۱۹۹۷، سطح درآمد بيش از ۳۲ درصد از مردم فيليپين زير خط فقر بوده است.

هرچند طرح‌هاى کنترل مواليد به کاهش نرخ رشد جمعيت در فيليپين کمک نموده است و نرخ رشد سالانه جمعيت را از ۴/۲ درصد در سال ۱۹۹۵ به ۰۷/۲ درصد در سال ۲۰۰۰ تنزل داده است، اين کشور يکى از کشورهائى است که بالاترين نرخ رشد جمعيت در جنوب شرقى آسيا را دارا مى‌باشد.

در ميان کشورهاى آسه‌آن گرايش شهرنشينى در فيليپين بعد از سنگاپور از سايرين بيشتر است. رشد طبيعى جمعيت و مهاجرت گسترده از روستا به شهر جمعيت مناطق شهرى را به بيش از ۳۸ درصد کل جمعيت کشور رسانيده است.

رشد شاخص‌هاى اقتصادى فيليپين طى سال ۱۹۹۹ نشان‌دهنده روند خروج اين کشور از بحران و بهبود اوضاع اقتصادى است. براساس امار سازمان‌هاى رسمى فيليپين نرخ رشد توليد ناخالص ملى اين کشور در سال ۱۹۹۹، ۶/۳ نسبت به نرخ ۰/۱ درصدى سال ۱۹۹۸ و نرخ رشد توليد ناخالص داخلى ۲/۳ درصد در مقابل نرخ ۵/۰ درصدى سال ۱۹۹۸ افزايش داشته است.

نرخ رشد GNP فيليپين در سال ۲۰۰۰ بين ۵/۴ تا ۵/۵ درصد و نرخ رشد تورم نيز در اين سال، ۵ تا ۶/۶ درصد برآورد گرديده است.

فيليپين با اعمال سياست‌هاى مختلف به‌دنبال خصوصى‌‌سازى اقتصاد کشور بوده و درصدد است تا پايان برنامه‌هاى از پيش تعيين شده، ضمن اجراى برنامه‌هاى تنظيمي، تعهدات خود را نسبت به‌سازمان‌هاى مالى بين‌المللى در اين خصوص تحقق بخشد.

در عين‌حال افزايش کسرى بودجه تا ۱۱۳ ميليارد پزو (۸/۲ ميليارد دلار) در سال ۱۹۹۹، استمرار بيکارى نسبي، گسترش فساد مالي، عدم رشد راضى‌کننده بخش صنعت نسبت به‌ساير بخش‌هاى اقتصادى و عدم توفيق دولت در جذب سرمايه‌هاى خارجى نسبت به‌‌ساير کشورهاى آسه‌آن، موجب انتقادات برخيى صاحب‌نظران از عملکرد اقتصادى دولت را فراهم آورده است. ضمن آن‌که بنا بر آمار موجود نرخ رشد GNP فيليپين در سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ مسيحى کمتر از اکثر کشورهاى اصلى آسه‌آٰن بوده است.

يکى از عوامل اصلى افزايش رشد اقتصادى فيليپين، عملکرد خوب بخش کشاورزى در سال ۱۹۹۹ بود که ۵/۲۰ درصد توليد ناخالص داخلى اين کشور را تشکيل مى‌داد. با اين‌حال رشد بخش صنعت ۹/۳۵ درصد GDP بود که به‌دلايل مختلفى از جمله عدم جذب سرمايه‌گذارى داخلى و خارجى مورد نياز، عملکرد چندان مثبتى نداشته است.

به‌طور کلى و براساس اعلام بانک مرکزى شاخص‌هاى اقتصادى فيليپين در سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ به‌شرح ذيل مى‌باشد:

جدول شاخص‌هاى اقتصادى فيليپين در سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰

جدول توليد ناخالص داخلى توسط فعاليت اقتصادى (ميليون پزو)

جدول تعادل در پرداخت‌ها (ميليون دلار)

جدول هزينهٔ زندگى (دلار)

جدول هزينه توليد ناخالص داخلى (میلیون دلار)