جغرافياى طبيعى

موقعيت جغرافيايى

ايالات متحده مکزيک در آمريکاى مرکزى واقع و از شمال به ايالات متحده آمريکا، جنوب به گواتمالا و بليز و از شرق به خليج مکزيک و درياى کارائيب و از طرف غرب به اقيانوس کبير و خليج کاليفرنيا محدود مى‌شود. اين کشور از نظر مساحت مرتبه سوم را در بين کشورهاى آمريکاى لاتين داراست و وسعت آن بالغ بر ۱،۹۵۸،۲۰۱ کيلومتر مربع مى‌باشد که ۱،۹۰۸،۶۹۱ کيلومتر مربع خاک و ۴۹،۵۱۰ کيلومتر مربع آن را آب تشکيل مى‌دهد.

آب‌هاى داخلى

کشور مکزيک، رودخانه‌هاى مهم کم دارد. بادهاى مرطوب شمال شرقى و نيز طوفان‌هاى استوايى شديد موجب کثرت مقدار آب قسمت‌هاى خارجى سراشيبى سلسله کوه‌هاى سيرا مادرا (Seirra Madre) شده و سيلاب‌ها از ميان دره‌هاى تنگ به طرف اقيانوس آرام يا خليج مکزيک جريان مى‌يابند.

مهمترين رودخانه اين فلات معروف به ريو کونچوز (Rio Conchos) به سمت شمال يعنى ناحيه ريو گراند (Rio Grande) جريان يافته و قسمتى از مرز مشترک مکزيک با آمريکاى شمالى را تشکيل داده و به خليج مکزيک مى‌ريزد.

شبکه رودخانه‌هاى گريگولار اوزاماسينتو (Grigolra Usamacinto) و پاپالون (Papalon) قريب به ۴۰% از مجموع آب رودخانه‌هاى مکزيک را تشکيل مى‌دهد. اين رودخانه‌ها از دشت‌هاى رسوبى مى‌گذرد و به علت کافى نبودن زه‌کشي، باتلاق‌هايى را ايجاد مى‌کند.

%۱۵ ديگر آب رودخانه‌هاى مکزيک دره‌هاى مناطق جنوبى و ۸% از آب رودخانه‌ها در قسمت شمال غربى دره‌هاى ريوکلرادو (Rio Colorado) را مشروب مى‌کند. رودخانه بزرگ جنوب مکزيک ريوبالسوس (Rio Balsos) از ايالت روبلو (Rueblo) سرچشمه گرفته و پس از عبور از ايالات گوررو (Guerrero) و ميچاکان (Michoacan) به اقيانوس کبير مى‌ريزد.

عوارض طبيعى

کشور مکزيک از نظر جغرافيايى و اقليمى به منزله پلى بين آمريکاى شمالى و منطقه حاره است. در شمال مراتع و دشت‌هاى پهناور با آب و هواى متغير و در جنوب آب و هواى مناطق استوايى را دارد. منطقه وسيع کشاورزى مکزيک از شمال به جنوب بين رشته کوه‌هاى سيرامادراى غربى و سيرامادراى شرقى آن کشور قرار گرفته است.

کوه‌ها و آتشفشان‌ها

به استثناى شبه جزيره يوکاتان (Yucatan) و دشت‌هاى شرقى و شمال غربى که در حدود ۱۴% از سرزمين مکزيک را تشکيل مى‌دهند، بقيه کشور داراى برجستگى‌هايى است، مرکب از سلسله جبال و دشت‌هايى با رشته کوه‌هاى کم ارتفاع و دره‌هاى بيشمار که حد متوسط ارتفاع اين مناطق معادل ۳۳۰۰ فوت است، ولى ۷۱% کل منطقه داراى ارتفاع متوسطى معادل ۱۶۰۰ فوت از سطح درياست.

آب‌وهوا

چون مکزيک به وسيله اقيانوس آرام از يک طرف و خليج مکزيک و درياى کارائيب از سوى ديگر محصور گرديده، لذا قسمت عمده‌اى از قلمرو آن دستخوش بادهاى مرطوب است که از ماه مه تا اوت از شرق به جانب غرب مى‌وزد، و نيز جريانات هوايى شديد استوايى که بين ماه‌هاى اوت تا اکتبر در هر دو منطقه دريايى به وجود مى‌آيد. در حدود نصف سرزمين مکزيک داراى آب و هواى خشک است که در آن کمتر از ۲۴ اينچ در سال بارندگى مى‌شود و به اين جهت داراى مشخصات آب و هواى قاره‌اى يعنى بهار و تابستان گرم و زمستان‌هاى نسبتا سرد است. اين خصوصيات خاصه در مناطقى نظير کاليفرنياى سفلى مشهود است و درجه خشکى در فلات مکزيک کمتر مى‌شود؛ ولى حتى در مناطق استوايى ساحلى نيز خشکى اقليم مشهود است؛ به استثناى کاليفرنياى سفلى قريب ۷۵% بارندگى‌ها در تابستان و اوايل پاييز و غالبا به صورت توفان اتفاق مى‌افتد.