حمل و نقل هوائى و فرودگاه‌ها

خط هوائى دولتى اندونزى، به نام گارودا (Garuda)، داراى ناوگان هوائى بزرگى متشکل از ۹ هواپيماى بوئينگ ۷۴۷، ۱۵ هواپيماى بوئينگ ۷۳۷، ۱۹ فروند ايرباس، ۶ فروند Dc - 10 و ۶ فروند MD - 11 به‌اضافه تعدادى جت کوچک مى‌باشد. اکنون گارودا به ۳۷ مقصد بين‌المللى پرواز داشته و بيشترين ميزان پروازهاى داخلى را نيز بر عهده دارد. ديگر خطوط هوائى اندونزى عبارتند از: مرپاتى (Merpati) وابسته به گارودا (با ۸۴ هواپيما از نوع فوکر ۲۸ و DC-g)، سمپاتى (Sempati)، بُراق (Bouraq)، ماندالا (Mandala)، و پليتا (Pelita)، که عمدتاً پروازهاى داخلى دارند ولى دو خط هوائى مرپاتى و سمپاتى به بعضى از کشورهاى همسايه نيز پرواز مى‌کنند. همچنين ۳۱ خط هوائى خارجى به جاکارتا و ديگر شهرهاى اندونزى پرواز دارند. گارودا با سود عملياتى ۸/۴۲ ميليون دلار در سال ۹۴ در رتبه ۳۱ خطوط هوائى جهان قرار داشته است.



در سال ۹۳-۱۹۹۲ مجموعاً ۵/۲ ميليون مسافر و ۸۱ هزار تن بار توسط هواپيمائى اندونزى جابه‌جا شده است. در همين سال ۸۳۸ هواپيما در ناوگان هوائى اندونزى مشغول پرواز بوده که ۲۱۵ عدد آن ظرفيتى بيش از ۱۰ تن و ۶۲۳ هواپيماى ديگر ظرفيتى کمتر از ۱۰ تن داشته است. همچنين ۲۴۹ هواپيما در پروازهاى منظم و ۵۸۹ هواپيماى ديگر در پروازهاى غير برنامه‌ريزى شده فعال بوده است. جابجائى مسافر و بار بين شهرها و جزاير مختلف معمولاً توسط هواپيماى کوچک و کوتاه پرواز انجام مى‌گيرد.


در سال ۹۳ -۱۹۹۲ مجموعاً ۱۳۶ فرودگاه در اندونزى داير بوده است که از اين ميان ۶ فرودگاه آماده پذيرش هواپيماى بوئينگ ۷۴۷ بوده و ۱۱ فرودگاه براى هواپيماهاى ايرباس DC - 10،۲۱ فرودگاه براى هواپيماهاى بوئينگ ۷۳۷ و DC - g، سى و نه فرودگاه براى هواپيماى F - 28 و ۵۹ فرودگاه براى هواپيما‌هاى F - 27 و CN - 235 بوده است. فرودگاه بين‌المللى جاکارتا موسوم به سوکارنو - حتى در سال ۱۹۸۵ افتتاح شد و در سال ۱۹۹۲ نوسازى و گسترش يافت و اکنون قادر به پذيرش ۱۸ ميليون مسافر در سال است. فرودگاه بين‌المللى دنپاسار در بالى نيز اخيراً گسترش يافته و در حال حاضر با ظرفيت پذيرش ۲/۶ ميليون مسافر در سال داير است. ديگر فرودگاه‌هاى مهم اندونزى در شهرهاى، سمارانگ، مدان، سورابايا و جوگجاکارتا و جزيره با تام قرار دارند. دولت به‌دنبال آن است که تاسال ۱۹۹۹ ظرفيت حمل و نقل مسافر توسط ناوگان هوائى کشور را تا ۱۲ ميليون مسافر در پروازهاى داخلى و ۶/۹ ميليون مسافر در پروازهاى خارجى افزايش دهد.

مخابرات

گسترش شبکه مخابرات يکى از نيازهاى اصلى توسعه اندونزى و ايجاد ارتباط ميان جزاير مختلف اين کشور مى‌باشد. خدمات تلفن و تلگراف داخلى توسط شرکت دولتى تلکوم (Telkom)، مخابرات بين‌المللى توسط شرکت دولتى ايندوست (Indost) و خدمات پستى توسط شرکت دولتى پوس‌دن‌گيرو (Pos dan Giro) انجام مى‌شود.


در سال ۱۹۹۳ ميزان خطوط تلفن داير به ازاى جمعيت کشور، ۱۶ تلفن براى هر ۱۰۰۰ نفر بوده است، که قرار است اين ميزان تا پايان برنامه ششم (۹۹) به ۴۰ تلفن به ازاى هر ۱۰۰۰ نفر برسد. اندونزى جزء اولين کشورهاى در حال توسعه‌اى بود که براى گسترش شبکه مخابراتى خود از ماهواره استفاده کرد. سيستم ماهواره داخل اندونزى موسوم به پالاپا (Palapa)، شامل برنامه‌هاى Palapa A و Palapa B از اوايل دهه ۱۹۹۰ ميلادى مورد بهره‌بردارى قرار گرفته واز طريق ۱۲۱ ايستگاه زمينى، باعث ايجاد ارتباط ميان ۱۱۵ شهر اندونزى با ۱۹۶ کشور جهان شده است. برنامه جديد ماهواره‌اى اندونزي، با عنوان Palapa - 1، قرار است در سال ۱۹۹۵ آغاز به کار کند. در سال ۱۹۹۳ مجموعاً ۴۱،۵۹۹ باجه تلفن عمومى (شامل ۳۵،۲۱۲ تلفن سکّه‌اى و ۶۳۸۷ تلفن کارتي)، همچنين ۱۰۱۱ مرکز مخابرات راه دور (موسوم به وارتل - Wartel) و نيز ۵۷،۳۰۰ خط تلفن سيّار در اندونزى داير بوده است. علاوه بر اين خدمات فراخوان راديوئى (Paging) در ۲۱ شهر داير بوده و ۷۲،۵۴۱ نفر مشترک داشته است.


وضعيت خدمات پستى اندونزى نيز در سال‌هاى اخير بهبود يافته است. در سال ۹۳ -۱۹۹۲ مجموعاً ۳۶۲۹ مرکز پستى در اندونزى داير بوده و علاوه بر آن ۳۸۲۹ واحد پست سيّار نيز مشغول فعاليت بوده است. پست اندونزى در همين سال مجهز به ۴۳۱ واحد کامپيوتر بوده و قرار است تا پايان برنامه ششم (۱۹۹۹)، تمامى شهرهاى کشور و ۴۰ درصد روستا تحت پوشش خدمات پستى قرار گيرند.

هواشناسى ژئوفيزيک

آژانس هواشناسى و ژئوفيزيک مسئول بررسى مسائل هواشناسى و ژئوفيزيک است. در سال ۱۹۹۳ مجموعاً ۱۱۴ ايستگاه هواشناسي، ۲۸ ايستگاه بررسى‌هاى ژئوفيزيک، ۱۶ واحد بررسى‌هاى آب و هواشناسي، ۵۰۳۸ پست اندازه‌گيرى باران، ۱۷۳ واحد بررسى تبخير آب و نيز ۱۵ ايستگاه سنجش آلودگى محيط زيست، در اندونزى فعال بوده است.