اهميت صادرات مس در روابط شيلى با کشورهاى حوزه پاسيفيک

روابط شيلى با کشورهاى واقع در شرق آسيا به ويژه ژاپن، چين، تايوان کُره‌جنوبي، تايلند، مالزى، اندونزى و فيليپين اخيراً توسعه چشمگيرى داشته است و عضويت شيلى در آپک و شرکت در مانورهاى مشترک نظامى با آن کشورها و گسترش روابط تجارى و برقرارى خط مستقيم پروازى براى پيوند دادن دو طرف اقيانوس آرام از نمودهاى اين توسعه روابط مى‌باشد.

سئوالى که مطرح مى‌شود اين است که چرا شيلى سياست خود را به طرف کشورهاى حوزه پاسيفيک معطوف نموده است. در پاسخ و در مرحله اول ممکن است گفته شود که موقعيت جغرافيائى شيلى - مشترکات اقتصادى دو طرف پاسيفيک که هر دو به اقتصاد بازار آزاد معتقد مى‌باشند و سرانجام پتانسيل گسترش حجم روابط و داد و ستد تجارى در منطقه موجب نزديکى شيلى به کشورهاى واقع در شرق آسيا شده است. اما در يک تحليل همه جاذبه به اين نتيجه مى‌رسيم که با توجه به آنکه شيلى داراى منابع و ذخائر عظيم مس مورد نياز اين منطقه مى‌باشد لذا اهميت اين کشور براى جامعه جنوبى شرقى آسيا به صورت روزافزون افزايش مى‌يابد.

از سوى ديگر با توجه به اينکه اقتصاد کشورهاى مزبور به اين فلز وابسته است لذا شيلى براى بهره‌مندى از اين بازار مناسب درصدد گسترش روابط با اين ناحيه برآمده است.

جدول زير نشان دهندهٔ مصرف مس تغليظ شده در شرق آسيا به هزار تُن طى سال‌هاى ۱۹۸۵ - ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴ مى‌باشد:

جدول مصرف مس تغليظ شده در شرق آسيا (واحد هزار تُن)

با نگاه اجمالى به اين جدول ملاحظه مى‌شود که مصرف مس در اين منطقه نسبت به ساير نقاط جهان قابل ملاحظه بوده و از آنجا که توليد مس در اين کشورها در فاصله سال‌هاى ۹۴-۸۵ کاهش يافته است ‌لهذا اين کشورها مجبور به افزايش واردات مس به ويژه از شيلى شده‌اند و بنابراين با توجه به افزايش ميزان مصرف و کاهش توليد منطقه‌اى واردات مس از اهميت ويژه‌اى برخوردار مى‌باشد و شيلى در صدر صادرکنندگان اين ماده قرار مى‌گيرد.

بنابراين وضعيت موجود بازار مس در آسياى شرقى باعث گرديده تا شيلى برنامه‌هائى را براى افزايش توليد و صادرات تا پايان اين قرن در نظر بگيرد زيرا به پيش‌بينى کارشناسان مربوطه در سال ۲۰۰۰ فقط ژاپن جمعاً به ۱۴،۴۴۷ هزار تن مس تغليظ شده و ۱۶۱۵ هزار تن مس کنسانتره احتياج دارد که بيشتر آن را از شيلى به جز ژاپن طى سال‌هاى اخير صادرات مس خود را به کشورهاى منطقه افزايش داده و به نظر مى‌رسد که اين روند افزايش در آينده نيز سير صعودى داشته باشد.

ژاپن

آسيا در ميان ساير مناطق جغرافيائى به عنوان اصلى‌ترين مقصد کالاهاى شيلى مطرح مى‌باشد و در ميان کشورهاى آسيائى ژاپن عمده‌ترين وارد کننده کالاهاى شيلى است.

روابط تجارى دو کشور از ابتداى دهه ۱۹۹۰ با توسعه روند گشايش اقتصادى بازارهاى ژاپن به روى صادرات شيلى که از سال ۱۹۸۰ شروع شده بود تقويت گرديد. از سال ۱۹۹۰ شرکت‌هاى مختلف ژاپن مانند ميتسوبيشي، سوميتومو، ديائوپايل و ... به واسطه برقرارى دموکراسى و ثبات اقتصادى در شيلي، علاقمند به سرمايه‌گذارى در بخش معدن جنگل و ماهى‌گيرى شدند. ميزان سرمايه‌گذاران ژاپن در اين سال از زمان برقرارى مجدد روابط سياسى بى‌سابقه بوده است.

ميزان مبادلات دو کشور در سال ۱۹۹۵ به ۹۱۹/۳ ميليون دلار بالغ گرديد که تراز تجارى به نفع شيلى بود. براساس آمار منتشره تا پايان ژوئن، ۱۹۹۶ مجموع ارزش کالاهاى صادراتى شيلى به ژاپن بالغ بر ۳۷۶/۱ اعلام شده، که اين ميزان ۶۶/۱۶% از کل درآمد‌هاى صادراتى شيلى در مدت ياد شده مى‌باشد. از سوى ديگر ۳۳۲ ميليون دلار از کل مبلغ ۱۹۵/۱ ميليون دلار کمک خارجى دريافت شيلى طى سال‌هاى ۱۹۹۰-۱۹۹۵ از سوى ژاپن پرداخت گرديده است.

همچنين واردات ژاپن مقدار ۲۵۵ هزار تُن مس تغليظ شده در سال ۹۴ که از اين مقدار ۱۵۶ هزار تُن آن از شيلى وارد شده و سهم شيلى در واردات اين بخش ۱/۶۱% بوده است. ضمناً ژاپن از مجموع ۱۰۲۲ هزار تُن مس کنسانتره وارداتى خود معادل ۲۸۲ هزار تُن را از شيلى وارد مى‌کند.

((آغاز روابط سياسى شيلى و ژاپن به سپتامبر ۱۸۹۷ باز مى‌گردد جناح بندى‌هاى سال‌هاى جنگ جهانى دوم موجب قطع روابط سياسى دو کشور گرديد که هفتم اکتبر سال ۱۹۵۲ مجدداً از سر گرفته شد.))

جدول مبادلات تجارى شيلى و ژاپن بين سال‌هاى ۱۹۹۰-۱۹۹۶ (ميليون دلار)

در مورد سال ۱۹۹۶ آمار شش ماه اول منظور شده است [بانک مرکزى شيلي]

آند

شيلى به عنوان يکى از اعضاء اوليه پيمان آند که در سال ۱۹۶۹ تأسيس گرديده، در سال ۱۹۷۶ و با قدرت گرفتن اگوستينو پينوشه از اين سازمان اقتصادى منطقه‌اى کناره گرفت.

(([AND]، پيمان آند يا آندينو پيمان اقتصادى متشکل از کشورهاى ونزوئلا کلمبيا، پرو، بوليوى پاناما و اکوادور مى‌باشد.))