کاربرد شوت جفت
شوت جفت در تمام لحظات بازي، از نقاط دور و نزديک، در فرارها و حتى در پايان ضدّحمله‌ها مورد استفاده قرار مى‌گيرد. رايج‌ترين شوت بازيکنان وسط (سانتر) شوت‌جفت است (شکل مهارت شوت‌جفت).
عملکرد دست‌ها و پاها قبل از پرتاب
- مهاجم، پس از قطع دريبل يا دريافت پاس، سريعاً يک پاى خود را در جهتى که قصد فرار از مدافع را دارد قرار داده (معمولاً پاى مخالف دست دريبل)، بلافاصله پاى ديگر را نزديک آن، به موازات آن و به فاصلهٔ عرض شانه‌ها از يکديگر مى‌گذارد و ضمن خم کردن و سپس باز کردن زانوها، اقدام به يک پرش عمودى نسبتاً بلند مى‌کند. (معمولاً بازيکنان ترجيح مى‌دهند پاى اول، پاى مخالف دست شوت باشد. مربى بهتر است بازيکن را تشويق به استفاده از هر دو پا نمايد).
- مهاجم همزمان با جهش به سمت بالا، توپ را از ناحيهٔ سينه و شکم به سمت بالاى سر هدايت مى‌کند تا با استفاده از مهارت شوت يک‌دست در لحظهٔ اوج پرش اقدام به شوت نمايد.
- در نقطهٔ اوج پرش همراه با مکثى کوتاه، توپ با يک دست به سمت حلقه، پرتاب مى‌شود.
عملکرد دست‌ها و پاها پس از پرتاب
پس از رها شدن توپ، فرد با حالت تعادلى و روى سينهٔ دو پا در همان نقطه که جهش کرده فرود مى‌آيد.
تذکر: انجام عمل شوت جفت با مکث و پرتاب کردن توپ با استفاده از يک پرش، اصطلاحاً شوت يک‌دست با پاى پرش خواهد بود.
نکات کليدى در هنگام اجراء مهارت شوت جفت
- در هنگام شوت، از پرشى قوى و مناسب و راحت استفاده مى‌شود.
- بدن در لحظهٔ شوت، در هوا به جلو خم نشود.
- حرکت باز شدن آرنج به سمت حلقه به قدرت و کنترل شوت کمک مى‌کند (شکل - حرکت آرنج در شوت جفت).
- مکث کردن براى شوت جفت حايز اهميت است.
- تکنيک شوت در مهارت شوت جفت، تکنيک شوت يک‌دست است.
.jpg)
اشتباهات متداول در مهارت شوت جفت
- شوت‌کننده تلاش کند به‌جاى استفاده از پرش بهينه (مطلوب) از يک پرش حداکثر استفاده نمايد.
- پس از پرتاب کردن توپ، فرود در نقطه‌اى جلوتر از محل پرش انجام گيرد.
- شوت کردن بدون مکث انجام شود.
- رها کردن قبل از رسيدن به نقطهٔ اوج پرش يا در هنگام فرود انجام گيرد.