در اين مهارت فرد از وضعيت درازکش به پشت، انتقال وزن را شروع کرده، به حالت ايستاده آن را خاتمه مى‌دهد.
ويژگى‌هاى شکل اوليهٔ برخاستن از زمين. کودکان در سنين پائين اغلب از حالت درازکش به پشت، چرخيده و به حالت چهار دست و پا در مى‌آيند و سپس به کمک نيرويى که توسط يک يا هر دو دست به زمين وارد مى‌کنند، از زمين بلند شده، به حالت ايستاده در مى‌آيند. اکثر کودکان سنين ۴ و ۷ ساله هم‌زمان با بلند کردن تنه با استفاده از دست‌ها آن را مى‌چرخانند و قبل از ايستادن آن را به حالت نامتقارن و چمباتمه در مى‌آورند (تصوير زير). به اين ترتيب، قرينه نبودن از ويژگى‌هاى الگوهاى ابتدائى برخاستن از زمين است.
برخاستن ماهرانه از زمين. الگوى کارآمد برخاستن از وضعيت درازکش به پشت در تصوير زير نشان داده شده است و موارد زير از ويژگى‌هاى آن است:
۱. هر دو دست به‌طور قرينه به زمين فشار مى‌آورند؛ سپس فرد دست‌ها را بالا برده، از آنها براى حفظ تعادل استفاده مى‌کند.
۲. سر و تنه به جلو آمده، يک وضعيت عمودى را پشت سر مى‌گذارند و پشت براى کسب وضعيت عمودى کشيده مى‌شود.
۳. با خم شدن پاها پاشنه‌ها به باسن نزديک شده، فرد حالت چمباتمه به خود مى‌گيرد. سپس براى ايستادن مجدد پا را در مفصل آرنج باز مى‌کند و ممکن است يک گام بردارد.
تغييرات رشدى در برخاستن. وان سانت و همکاران دانشگاهى او مهارت برخاستن را در کودکان ۴ ساله تا افراد ۸۳ ساله مطالعه کردند. ترتيب رشدى حاصل از اين مطالعه در جدول زير مشاهده مى‌شود. اين ترتيب به سه جزء تقسيم شده است:
- دست‌ها
- تنه (شامل سر)
- پاها
همان‌طور که قبلا‌ً اشاره شد، الگوهاى برخاستن در کودکان به نوعى شامل حرکات نامتقارن است.