تمرکز بر تولید کیفی و کار تیمی، کلید حضور در بازار جهانی

همه افراد برای خود رویایی دارند؛ رویاهایی که اغلب در زندگی هدف ایجاد می کنند.
در کسب و کار، برخی رویاهایی که برای افراد خلق می شود، به سمت بین المللی شدن و کار کردن در کنار غول های بزرگ دنیا می رود و حتی یک گام جلوتر، جنبه های عمومی تر و ملی هم به آن راه می یابد. تحقق این رویا چندان دور از دسترس نیست، اگر مسیری را که یک فعال موفق طی کرده و به آن جا رسیده است، مرور کنیم.

**آغاز از هیچ
به گزارش خبرنگار علمی ایرنا، فرید قنبری لیسانس معماری از دانشگاه سراسری شیراز دارد و قبل از این که وارد عرصه بازی سازی شود، کارهای ویژوآل و 3Dهای معماری را انجام می داد. «کار ساخت انیمیشن معماری را به صورت خودآموز شروع کردم و با کمک گرفتن از رفرنس های اینترنتی، آموزش های ویدیویی، اطلاعات به دست آوردم. آزمون و خطاهایم از همان زمان شروع شد. اوایل روی پروژه های فرضی کار می کردم تا به قول معروف دستم راه بیفتد. بعد از آن کارم را به سمت کلاینت – مشتری- بردم و توانستم از یکسری کمپانی خوب در ایران کار بگیرم و تبلیغات شان را انجام بدهم.»
قنبری کارش را با حضور در یک شرکت کوچک بازی سازی در شیراز آغاز کرد و الان مدتی است در امریکا مشغول به کار است. این بازی ساز روز یکشنبه در خصوص نحوه دعوت به کارش به خبرنگار علمی ایرنا گفت: «من از طریق ویزای (O_1) – ویزایی که به افرادی با استعداد خارق العاده در علوم، هنر، آموزش، تجارت و ورزش تعلق می گیرد- برای کار اقدام کردم. مدیر شرکت از کیفیت کارهایی که برای او فرستاده بودم، خوشش آمد و بعد از مصاحبه اولیه توانستم در این شرکت مشغول به کار شوم. بعد از مدت کوتاهی پیشرفت کردم و در حال حاضر نیز به عنوان کارگردان هنری در این شرکت مشغول کار هستم.»
قنبری همزمان تجربه حضور در عرصه بازی سازی ایران و امریکا را دارد و می تواند در این زمینه مقایسه انجام دهد: «در هر دو کشور مشکلاتی وجود دارد. در ایران مشکل پیدا کردن رفرنس و مطالب آموزشی را داشتم و بحث یادگیری در خیلی از موارد دچار ضعف بود. ما تیم های بازی ساز، برای یافتن چیزهایی که به آن نیاز داشتیم باید سعی زیادی می کردیم. از نظر مالی، ساخت بازی نیاز به اسپانسر دارد و در ایران پیدا کردن اسپانسر کمی سخت است. اما در مقابل یک امکان خیلی خوب هم داشتیم. آن هم دانلود نرم افزارهایی بود که برای ما ارزشمند به حساب می آمد.»
او ادامه داد: دانلودهای ارزشمندی از کمپانی های خیلی بزرگ در سایت های ایرانی وجود داشت که در ایران می توانستیم به راحتی دانلود کنیم. این مسئله در کنار ویژگی خوبی که داشت، باعث می شد از آن به شکل مناسب استفاده نشود. چون این دیدگاه وجود دارد که «وقتی چیزی را رایگان به دست می آوری ممکن است قدرش را ندانی» تعدادی از همکاران من چندین هزار گیگ فایل دانلود شده دارند اما از آن استفاده نمی کنند چون راحت به دست آورده اند.

**همکاری با شرکت های بزرگ
قنبری در حال حاضر در یک شرکت بزرگ آمریکایی که از غول های ساخت انیمیشن به حساب می آید، مشغول به کار است: «زمانی که ایران بودم، با تعدادی از دوستان شرکتی را تاسیس کردم. کارمان آن جا گرفته بود و مشتری های بزرگ و کوچک شخصی و شرکتی داشتیم. بعد از دریافت ویزا من وارد شرکت 3FX شدم.»
«این شرکت علاوه بر بازی های رایانه ای، بیشتر انیمیشن هایی در حوزه پزشکی می سازد. هم زمان با حضور در این شرکت، به صورت فریلنس آرتیست (هنرمند بدون مرز) برای شرکت اپل کار می کنم که برای من چالش بسیار بزرگی به حساب می آید، اما سعی دارم از پروژه های شخصی نیز غافل نشوم.»
او در ادامه از تفاوت فناوری های صنعت بازی سازی در ایران و کشورهای دیگر گفت: اگر بخواهم به صورت کلی بگویم، فناوری ساخت بازی خیلی پیچیده نیست و در واقع یکسری نرم افزار جهانی است. مثل رشته معماری نیست که در ایران تیرچه بلوک کار کنند و جای دیگر، یک سیستم خاص و پیچیده. نرم افزارها بین المللی است خوشبختانه تفاوت زیادی ندارد. مثلا در امریکا برای ساخت بازی از همان نرم افزار Unity که در ایران موجود است، استفاده می کنند. همین مسئله باعث می شود بازی سازهای ایرانی بتوانند با مجموعه های بزرگ همکاری کنند. در اصل من یک «سی جی جنرالیست» هستم.

**روحیه کار تیمی
به باور این بازی ساز، تفاوت مهمی که در این بین وجود دارد، نحوه کار کردن است: «از مهم ترین تفاوت های نحوه کار کردن ما با برخی فعالان خارجی ها، به کار تیمی برمی گردد که نحوه درست آن را خوب نیاموخته ایم. آن ها هماهنگ هستند، به یکدیگر انرژی می دهند، هر کار کوچکی که انجام می دهی خیلی به چشم می آید و از آن استقبال می کنند. در یک جمله بگویم که ما در ایران دانش ساخت بازی و نیز نرم افزارهای مربوط را در اختیار داریم، اما برای موفقیت باید روی کار تیمی خود حساب کنیم.»
او در خصوص این همدلی که زمینه ساز موفقیت ها و بردهای بزرگ می شود، گفت: کار تیمی باعث می شود اگر چیزی یاد گرفته ایم، بیشتر شناخته و پخته شود. اگر یک زمان تیمی را راه بیندازم حتما روی این حقایق تاکید می کنم. نکته دوم یادگیری مداوم است. بچه ها گاهی به حدی از پیشرفت که می رسند، گمان می کنند همه چیز تمام است. در حالی که این طور نیست. هر لحظه باید در حال یادگیری باشیم. گاهی اوقات حتی از آماتورها می توان چیزهایی یاد گرفت که در هیچ کلاسی وجود ندارد.
او درباره مسیری که در نهایت به کار کردن با کمپانی های بزرگ می رسد، به خبرنگار ایرنا گفت: اولین راهنمایی که در این خصوص می توانم انجام دهم، این است که رزومه خوب، قوی و حرفه ای داشته باشید و به واسطه آن خود را به تمام شرکت ها معرفی کنید. من به این یقین رسیده ام که در شرکت ها همیشه برای افراد خلاق و با استعداد باز است. شاید خیلی به نظرتان پیش پا افتاده بیاید، اما فونت رزومه، عکسی که انتخاب می کنید، اولین جمله ای که می نویسید، تمام این ها روی واگذاری یک شغل به شما تاثیر دارد.
قنبری همچنین حضور در جشنواره ها و مسابقات را به منزله یک سکوی پرتاب دانست و گفت: من همیشه مسابقه را خیلی دوست داشتم و هنوز هم گرچه شاید نیاز نباشد، در مسابقات بین المللی شرکت می کنم. چون همیشه برایم آموخته ای در پی دارد.
علمی*م.ش*2017