به گزارش ایسنا به نقل از سیانان، در حال حاضر ۱۰۹۲ محوطههای ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارند که برخی از آنها در معرض خطرات گوناگون قرار دارند و یکی از مهمترین این مخاطرات، تغییرات اقلیمی و آب و هوایی چون گرمشدن زمین است که در صورت رسیدگی نشدن میتواند صدمات جبران ناپذیری به این گنجینههای بشری وارد کند و یا حتی به نابودی کامل آنها بیانجامد.
یکی از در معرض خطرترین این محوطهها، آبدره ایلولیسات در گرینلند است که یخچال طبیعی و عظیم آن به سبب عوامل محیطی از جمله گرمایش زمین در حال آب شدن پیش چشمان ماست. دولت گرینلند این یخچال طبیعی را به عنوان نماد گرمایش زمین معرفی کرده و آن در زمره آثاری قرار داده که تا دیر نشده باید دید!
«پارک ملی یلواستون» در آمریکا نیز در حال تجربه کردن زمستانهای کوتاهتر و بارشهای کمتر، فرآیند گرمشدن رودخانهها و کوچکترین شدن دریاچهها و تالابهاست و محققان برآورد کردهاند نزدیک به نیمی از تالابها در اکوسیستم «پارک ملی یلواستون» از دست بروند و آتشهای بیشتری با گذشت زمان در مناطق جنگلی و انبوه آن روی میدهد.
[figcaption] فرونشست زمین در عرصه تخت جمشیدبر اساس اعلام اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت، در صورتی که فرآیند تغییرات اقلیمی کند نشود بسیاری دیگر از محوطههای جهانی نیز در آیندهای نزدیک با خطراتی مشابه مواجه میشوند. «مچیلد روسلر» رئیس مرکز میراث جهانی یونسکو میگوید به صورت مستمر در حال نظارت بر تغییرات اقلیمی بر میراث جهانی است. وی همچنین اظهار کرده در صورتی که نتواند از این محوطهها در برابر این تهدیدهای چندگانه محافظت کنیم، آینده چگونه خواهد بود؟ کنوانسیون میراث جهانی از ما میخواهد محوطههای منحصر به فرد را شناسایی کنیم و آنها را به نسلهای آینده نیزد انتقال دهیم اما اگر چیزی برای انتقال به آینده باقی نماند، اتفاق دردناکی خواهد بود.
کارشناسان یکی از راهحلهای نجات این میراث در معرض خطر را ایجاد شاخص آسیبپذیری اقلیمی عنوان کردهاند که کشورها را قادر میسازد میراث تاریخی و طبیعی خود را بهتر مدیریت کنند و خطر تغییرات اقلیمی را بهتر درک کنند و به آن بپردازند.
«مچیلد روسلر» رییس مرکز میراث جهانی یونسکو به ضرورت ایجاد راهکارهایی برای سازگاری با رویدادهای شدید آب و هوایی با استفاده از دانش و سنتهای جوامع محلی تاکید میکند. به عنوان مثال در منطقه «Serra de Tramuntana» در مایورکا اسپانیا که از میراث جهانی یونسکو است و با کمبود شدید منابع آبی رو به روست، ساکنین بومی توانستهاند سیستمهای سنتی آبیاری را احیاء کنند.
انتهای پیام
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است