ساختار سازی سیاسی اجتماعی در تئاتر آمریکا

به گزارش خبرنگار ایرنا، شکسپیر نویسنده و نمایش نامه نویس انگلیسی در جایی نوشت که تمام زندگی یک صحنه تئاتر و همه ما بازیکنان آن هستیم. اگر بخواهیم از این جمله اغراق آمیز عبور کنیم ، تئاتر که در معنی لغوی به معنای چیزی است که به آن نگاه می کنند، اولین بار در قرن چهار میلادی در یونان توسط صورتک های حیوانی در خیابان ها و در حال حرکت اجرا شده است.
عناصر اجرا در هنر به صورت های مختلف در ملل دنیا و به شکل های متفاوت قابل مشاهده بوده اند. مورخان زیادی خاستگاه این هنر را آیین های مذهبی و سنتی بیان کرده اند. آداب و تشریفات مخصوص مراسم های سنتی و مذهبی، خیل عظیمی از تماشاگران را به معابد و محل های برگزاری مراسم دعوت می کرده است.
از طرفی ارتباط عمیق با داستان ها و افسانه سرایی که جزء خصلت های لاینفک انسانی است را ریشه تولد این هنر می دانند. با این حال به خصوص نمایش های خیابانی ، رقص های آکروباتیک ، نمایش های طنز پلاتو و تراژدی های سنکا اولین بار در یونان پا به عرصه وجود گذاشتند. نمایش نامه های طنز افلاطون در همین زمان از جهت استفاده از بذله گویی و آرایه های ادبی فراوان مورد توجه بسیاری قرار می گیرد!‌
در تئاتر تماشاچیان با ایده ها، مشکلات، سختی ها احساس همزاد پنداری می کنند و ارتباطی عمیق بین استیج و صندلی ها پیدا می شود.
تئاترهای اجتماعی حتی از این هم یک قدم جلوتر می روند چرا که حالا بازیگرها خودشان را جای تماشاچیان در زندگی واقعی گذاشته اند و با مشکلات و عواطف تماشاچی دست و پنجه نرم می کنند. از طرفی به عنوان تماشاچی مجسم کردن پیچیدگی های یک نقش این امکان را به وجود می آورد تا به صورت سنجش گرایانه به مشکلات نگاه کنند و راه حل هایی جدید و متفاوتی را برای زندگی خودشان ترسیم کنند.
از سالیان دراز، تئاتر نه تنها یک هنر بلکه وسیله ای برای تغییرات اجتماعی و سیاسی بوده است بلکه نویسندگان همواره با توجه به گرایش های سیاسی و اجتماعی خودشان متن هایی با محتوایی نزدیک به دغدغه خودشان را خلق کرده اند.
در جامعه آمریکا تئاتر همواره وسیله ای برای تغییر و تشکیل فرهنگ و ساختارهای اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته است. ایدئولوژی ها و ارزش های سیاسی و اجتماعی به کار رفته در هنر تئاتر، در شکل گیری جامعه امروزی، از سالیان دور در آمریکا از توجه ویژه ای برخوردار بوده است.
تئاتر با نشان دادن مشکلات اصلی اجتماع و کمک برای تغییر، یکی از بهترین وسیله ها برای رساندن پیغام گروه های سیاسی مختلف در آمریکاست.
تماشای تئاتر در آمریکا اگر چه در پرده به علت گرانی مختص طبقه اجتماعی خاصی است اما در عرصه انتخاب حزب حاکم، همواره بسیار تاثیر گذار است. از این رو بحث پشتیبان ها و حامیان، همیشه یکی از پیچیدگی های این هنر به شمار می رود.
تئاتر «عقل وارونه» سال 2018، یکی از بهترین مثال های استفاده از تئاتر برای مسائل اجتماعی حاضر آمریکاست.
در این نمایش که برگرفته از یک افسانه قدیمی و کتابی از «جف ویتی» است، داستان پادشاهی با سه دختر نشان داده می شود که به علت بی کفایتی، تاج و تخت خود را ذره ذره از دست می دهد.
اگر چه اقتباس داستان از افسانه ای قدیمی است اما بسیاری از مسائل روز آمریکا نیز در آن به چالش کشیده شده است. یکی از موضوعات اصلی تئاتر مربوط به مردی بی کفایت برای پادشاهی است که غیر مستقیم به رییس جمهوری آمریکا اشاره دارد. علاوه بر این، در این نمایش حکومت به زن یا ملکه می رسد و اشاره به نیاز به وجود یک حاکم زن می کند که شاید حضور چند سناتور زن برای انتخابات 2020 و پس از آن نیز، واقعیتی است که این تئاتر آن را به نمایش گذاشته است.
روزنامه شیکاگو تریبون، این نمایش را یک نوع فیمنیسم خام در وسط اجرایی به شدت زنده و سرحال می داند که موجب ارتباط عمیق تماشاچی با آن می شود.
از سوی دیگر ورود حامیان مالی به این عرصه نیز با انتقاداتی روبرو شده است.
روزنامه گاردین در سال 2007 در اعتراض به حمایت مالی از تئاتر و تاثیر آن مقاله ای نوشت که در آن حمایت شرکت های بزرگ و احزاب سیاسی از تئاتر را نوعی بی اخلاقی هنری خواند.
به گفته گاردین حمایت مالی کارخانه نفت شل برای تماشاچیان آسان نیست چرا که این حمایت باعث می شود تا پاره ای از حقیقت اصلی پشت این شرکت ها اعم از تخریب محیط زیست، پول شویی و فساد مالی در پرده ای از رنگ و صدا پنهان شود.
اصالت هنر که نشانگر ارزش هنری یک اثر است همواره مبتنی بر پایبندی اثر به ارزش ها بوده است. ارزش هنری تئاتر نیز به بی قیدی آن نسبت به تبلیغات و حمایت های مالی مغرضانه احزاب سیاسی و شرکت های مالی مختلف است.
حال پرسش اساسی این است که تئاتر در دنیای غرب نقش چه ارگان سیاسی را بازی می کند و چگونه صاحبان ثروت و قدرت از آن برای منافع آتی خود استفاده می کنند.
این افراد یا شرکت های بزرگ بین المللی بر روی تئاتر و حتی صنعت سینما سرمایه گذاری می کنند تا راهبرد آینده خود را ذره ذره در اذهان مردم نشانده و افکار عمومی را آماده پذیرش واقعیتی کنند که قرار است به نفع آنها رقم بخورد.
اروپام*1429