بر اساس این آمار، بیشترین نرخ بیکاری مربوط به گروه «حفاظت از محیطزیست» بوده، پس از آن دومین رشته علوم حیاتی و زیستی و سومین رشته کمکار معماری و ساختمانسازی است و در رتبه چهارم رشتههای علوم طبیعی و فیزیکی قرار دارد. این درحالی است که گروه بهداشت با ۸.۷درصد کمترین نرخ بیکاری را داشته است. آمار این رشتهها طی سالهای گذشته تغییر چندانی نداشتهاند و همچنان میتوان دید که در آمارهای ابتدای دهه ٩٠ هم فارغالتحصیلان رشته حفاظت از محیطزیست در رأس رشتههای بیکار قرار داشتهاند.
بر اساس تازهترین اطلاعات از وضع «بیکاری فارغالتحصیلان»، جمعیت فارغالتحصیل و درحال تحصیل دانشگاهی سال۹۴ معادل ۱۱میلیون و ۸۰۰هزار نفر برآورد شده است که از این میزان ۴.۸میلیون نفر درحال تحصیل و ۷میلیون نفر نیز جمعیت فارغالتحصیل هستند.از ۴میلیون و ٨٠٠هزار نفری که درحال تحصیل هستند، حدود ۸۰۰هزار نفر (۱۷درصد) ضمن تحصیل دارای فعالیت اقتصادی بوده و شاغلند. همچنین بخشی از جمعیت درحال تحصیل و فارغالتحصیل دانشگاهی از نظر اقتصادی غیرفعال هستند و در جستوجوی شغل نیستند.
بر اساس همین آمار در بین جمعیت ۷میلیونی فارغالتحصیل، ۳.۷میلیون نفر شاغل و ۹۰۰هزار نفر بیکار هستند. ضمن اینکه ۲.۴میلیون نفر از فارغالتحصیلان در جمعیت غیرفعال اقتصادی قرار دارند که جزو جمعیت بیکار جویای کار محسوب نمیشوند.
حالا براساس جدیدترین اظهارات وزیر علوم رشتههایی که زمینه اشتغال مناسبی نداشته باشند، حذف خواهند شد. در این میان این پرسش مطرح میشود که آیا حذف رشته راهکار مناسبی برای مواجه شدن با مشکل اشتغال است؟ و چطور میتوان رشتههایی مانند حفاظت از محیطزیست و معماری را از گردونه رشتههای دانشگاهی حذف کرد؟ این سوالات درحالی مطرح است که پاسخی برای آنها مطرح نشده و حتی تاکنون جزییات طرحی که وزیر علوم از آن صحبت کرده هم، بیان نشده است.
منبع:شهروند
نظر شما چیست؟
لیست نظرات
نظری ثبت نشده است