موافقتنامه پاریس؛وزنه‌ای برپای صنعت نفت/نقد کارشناسی بریک الحاق

به گزارش خبرنگار مهر، کارشناسان می گویند که پیوستن ایران به توافقنامه پاریس که این روزها تلاش بیشتری برای انجام آن می شود،تولید گازگلخانه ای را به۴درصد در سال محدود می کند که مانع توسعه صنعت نفت می شود. 

 در سال ۲۰۱۵ و در بیست و یکمین اجلاس کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد(UNFCCC) که در شهر پاریس برگزار شد، موافقت‌نامه‌ای به تصویب رسید که هدف از آن مقابله با گرمایش جهانی عنوان شد. گرمایشی که به تولید گازهای گلخانه‌ای در سال‌های اخیر نسبت داده می‌شود؛ موضوعی که از نظر علمی مورد بحث بسیاری از دانشمندان جهان است و تاکنون اجماع علمی پیرامون آن شکل نگرفته است. این در حالی است که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در مصاحبه‌ای با شبکه CNBC علاوه بر ذکر تاثیرات منفی موافقت‌نامه پاریس بر اقتصاد این کشور، پایه‌های علمی آن را نیز سست اعلام کرد؛ بنابراین روسیه تاکنون از پیوستن به این معاهده خودداری کرده است.

بر اساس سند تعهدات ایران در موافقتنامه پاریس و گزارش سیاست­ های کاهش انتشار گازهای گلخانه ­ای در بخش انرژی که توسط سازمان محیط زیست کشورمان منتشر شده، هزینه اجرای تعهدات کشورمان در موافقتنامه پاریس ۵۲.۵ میلیارد دلار است که معادل کاهش ۷.۲ درصدی از حجم اقتصاد کشور است.

رشد اقتصادی عامل افزایش تولید گاز گلخانه ای

شهاب کریم پور، کارشناس حوزه انرژی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه بر اساس سومین گزارش ملی تغییر آب و هوا که توسط سازمان محیط زیست کشورمان تهیه و به دبیرخانه کنوانسیون تغییر اقلیم ارائه شده، میزان نرخ رشد در نظر گرفته شده برای انتشار گازهای گلخانه ای در بین سال­ های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ میلادی، ۵ درصد سالیانه است، گفت: این در حالی است که طبق شکل زیر نرخ رشد انتشار گازهای گلخانه ­ای در بین سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۷ در کشورمان یعنی در طول ۱۷ سال پس از جنگ تحمیلی، در حدود ۶ درصد سالیانه بوده است؛ یعنی در دوره­ ای از اقتصاد که کشورمان به دلیل تحریم ­های بین المللی و مشکلات اقتصادی پس از جنگ، قادر به توسعه همه جانبه نبوده، میزان رشد اتفاق افتاده بیش از پیش‌بینی های انجام شده فعلی برای سقف انتشار گازهای گلخانه ای بوده است.