مقام «حیرت» در اندیشه حافظ و ابن عربی

به گزارش خبرنگار مهر، حسن بلخاری استاد دانشگاه تهران و رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در یادداشتی به بررسی وجوه افتراق و اشتراک حافظ و ابن‌عربی درباره موضوع «حیرت» پرداخته است. متن مقاله بلخاری که برای انتشار در اختیار مهر قرار گرفته است به شرح زیر است:

گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند

 دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب

در مقدمه نخستین دیوان حافظ، محتمل جمع آوری شده توسط محمد گلندام یا به تعبیر سودی یکی از احباب (دوستان) او، نویسنده حافظ را چنین معرفی میکند:

«و بی  تکَلّف، مَخلَص ِ  این کلمات و متخصَّص   این مُقدّمات، ذات ِ مَلَک  صفات  مولا نا الأعظَم، الشّهید  السّعید، مَفخَر ِ العُلَماء، اُستاد  ِ نحاریر الاُدباء، معدن اللّطایف الرّوحانیّه، مَخزَن ِ المَعارِف ِالسّبحانیّه، شمس الملّة ِ والدّین، مُحمّد الحافظ ِ الشّیرازی بودطَیّب الله، تُربَتَه و رَفَعَ فی عالَم ِ القُدس  ، رُتبَتَه، که أشعار ِ آبدارَش، رَشکِ چشمه ی  حیوان ، و بنات ِ  أفکارَش، غیرت ِ حُور و وُلدان  است، ابیات ِ دلاویزَش، ناسخ ِ سخنان ِ سَحبان