کلانتری راه انحلال سازمان حفاظت محیط زیست را هموارتر کرد!

آفتاب: درست است که سازمان محیط زیست یک ارگان فرمایشی، نمایشی است که توان تامین حقوق کارمندان خود را ندارد، درست است که از این ارگان تنها یک نام بر سر زبان‌ها می چرخد. رایزنی بر سر انتخاب ریاست آن تنها بین محیط زیستی ها به چالش روز تبدیل می شود و از اولویت‌های چندم بدنه دولتی است. سازمانی که بین دو بزرگراه ارتباطی پرتردد تهران قرار گرفته است و تاکنون نتوانسته حتی یک ایستگاه اتوبوس برای حمل و نقل عمومی کارمندان و مراجعین اش فراهم کند. سازمانی که اگر جریان های رسانه ای نبود از تامین بودجه مقابله با گردوغبار خوزستان ناتوان بود، اگرچه که به نظر می رسد، دریافت همین بودجه 350 میلیارد تومانی برای مقابله با گردوغبار استان خوزستان نیز کار رسانه ها و فشار مردم بوده، نه سازمان محیط زیست! اما اگر هدف این سازمان تنها اشاعه فرهنگ تفکر درباب حفظ محیط زیست نیز باشد، این سازمان در مقابل افکار عمومی مسئول است.
سیاست های توسعه محوری کلانتری، کاهش وسعت مناطق چهارگانه تحت حفاظت، دفاع تمام قد ایشان از محصولات تراریخته، استخدام کارشناس کشاورزی بمنظور حفاظت از پارک ملی گلستان، موافقت با طرح انتقال آب از خزر به سمنان، بخشی از تفکرات فرد اول محیط زیست ایران است!
کلانتری می گوید کشور نباید معطل محیط زیست ایران بماند! آیا محیط زیست نیز معطل دولت می‌ماند؟ دولتمردان ایرانی کافی است تا به نقش محیط زیست در جریان زندگی مردم نگاه کنند، بارزتر از دعواهای کازرون و اصفهان و ساکنین چهارمحال و بختیاری بر سر آب، مستند بالاتری لازم است تا متوجه شویم نابودی این سرزمین با نابودی محیط زیست است که کلید خورده؟ اگر ایران نباید معطل محیط زیست ایران بماند، پس سازمان محیط زیست دقیقا چکاره است؟ به نظر می رسد کلانتری آمده است تا راه انحلال سازمان محیط زیست را هموارتر کند!
از مواضع صریح ایشان که بگذریم، به نظر می رسد کلانتری نه تنها در قلیل شمردن جایگاه محیط زیست ایران تبحر خاصی دارد، بلکه در ترویج ناامیدی نیز گوی سبقت را از هم دولتی هایش ربوده است! تنها به چند نمونه از اظهار نظرات آقای کلانتری در مدت یک ساله روی کار آمدن ایشان در دولت روحانی، توجه کنید: «کاری برای سد گتوند نمی توان انجام داد، برای خوزستان دعا کنید تا باد بیاید، مردم عسلویه یا باید بمیرند، یا جابجا شوند، یا صنعت گاز و پتروشیمی تعطیل شود.» کلانتری که در سخنان پراکنده اش در طول یک سال و نیم گذشته فاتحه محیط زیست ایران را خوانده می‌داند، قرار است در این سازمان چکار کند؟
موافقان، کلانتری را به خاطر صراحت لهجه اش تشویق می کنند، اما در شرایطی که سیاست های کشور تلاش می کند تا روند زندگی، معیشت و محیط زیست کشور را آرام نشان دهد، بیان معظلات بزرگ محیط زیستی کشور، کار جسورانه ای نیست، اگر جسارتی در کار است، بهتر است در کنار گذاشتن تعارفات اداری، روابط درون سازمانی، برکناری مدیران ناکارآمد و بهره گیری از نیروی جوان و متخصص خرج گردد!

منصوره محمدی